Ni Hao allemaal

Ni Hao allemaal,
Allereerst leuk om te horen dat er veel mensen vragen hoe het mij vergaat, waarvoor dank!
momenteel heb ik mijn eerste week in Tianjin er dan echt op zitten, deze week is voor mijn gevoel voorbij gevlogen. Mijn algemene indruk van China is positief te noemen, veel mensen die ons willen helpen om ons verblijf zo aangenaam mogelijk te maken.

Vorige week ondernamen mijn collega’s Raffy, Mick en ik de reis naar Tianjin, als eerste groep professionele trainers namens de HPSS Academy. Een heuse primeur!!
Na een vliegreis van ruim 9 uur werden wij ontvangen op Beijing Airport door een delegatie van onze scholen om ons per auto te brengen naar ons onderkomen voor het komende jaar.
Het eerste dat opviel bij het naar buitengaan was de SMOG (vergelijkbaar met dikke mist in Nederland) in Beijing. Je merkt gelijk druk op je luchtwegen en het ruikt constant als kruitdampen van vuurwerk… Leuk hoor dat China!
De autoreis naar Tianjin (op een kleine 120km van Beijing) duurt normaal gesproken ongeveer 3 uur, echter door het afsluiten van de snelweg door de verkeerspolitie van Beijing (waarom scheen niemand te weten…) duurde deze reis uiteindelijk 2x zolang.
Tianjin is de 4e stad van China qua grootte en is een havenstad. Met een totale oppervlakte vergelijkbaar met heel Nederland en een inwoneraantal van tussen de 15 á 17 miljoen een echte metropool. Je mag bijna verwachten dat hier dan ook wel voldoende en op een aardig niveau Engels wordt gesproken, niets is minder waar helaas.
Wij verblijven op de University for Foreign Studies van Tianjin, in het hotelgebouw van de campus verblijven wij op de 8e verdieping en zijn buren van elkaar. Wij maken kennis met de medewerkers van de international office die doordeweeks altijd voor ons klaar zullen staan (zij spreken gelukkig goed Engels), Liu en Bob helpen ons de eerste dagen op weg met het regelen van zaken die wij nodig hebben om aan de slag te kunnen in China.
Van onze schoolcollega’s krijgen wij de man 500 yuan (€70) om de eerste dagen van rond te komen, en krijgen te horen dat wij pas volgende week daadwerkelijk aan de slag zullen gaan op de scholen. Het restant van deze maandag gebruiken wij verder om te rusten en wat te eten.
Dinsdagochtend:
Ik open de gordijnen en zie wederom de SMOG! Geen goed vooruitzicht…
Wanneer ik het BBC World News kijk op televisie hoor ik dat het in Beijing en omgeving last heeft van de ergste smog van dit kalenderjaar… maar dat het de komende dagen hard gaat waaien waardoor de smog naar zee wordt geblazen, fingers crossed!
Wij gaan deze ochtend op pad met Liu die ons gaat helpen met het regelen van een Chinese simkaart en telefoonabonnement , het openen van twee bankrekeningen, het doen van boodschappen en het kopen van een router zodat wij ook op onze kamers beschikken over WIFI.
Hierdoor leren wij de campus van de universiteit en haar omgeving al behoorlijk kennen.
Voor mij persoonlijk geeft dit ook een nieuwe betekenis aan het begrip nagekeken worden, alle mensen op straat kijken ons en dan met name mij na. Mijn collega’s zijn beiden rond de 1.70m en vallen wat dat betreft niet echt op. Ik steek met mijn 1.88m boven iedereen uit op straat en heb dan ook al aardig wat monden van Chinezen open zien vallen. Maar zoals alles went ook dit na een tijdje.
De woensdag staat voor ons in het teken van het verder verkennen van onze directe omgeving en wat dit ons te bieden heeft op het gebied van winkels en restaurants. Wij proberen het een en ander aan eten en drinken, en vergelijken prijzen van bekende merken/artikelen met die in Nederland.
Eten en drinken is hier zeer goedkoop, voor 30 yuan (€5) kunnen wij uitgebreid eten en drinken. Zaken als kleding e.d. zijn een stuk duurder dan in Nederland (althans bij de bij ons bekende merken en winkels). Elektronica en andere benodigdheden zijn daarentegen verglijkbaar of iets goedkoper dan in Nederland. Aangezien wij zelf allemaal voldoende kleding bij ons hebben zullen wij qua levensonderhoud lang niet zoveel kwijt zijn dan in Nederland.
De donderdag staat in het teken van de medische keuring, hiervoor dienen wij af te reizen naar de GGD van Tianjin op een klein uur rijden van onze verblijfplaats. Wederom worden wij opgehaald door een delegatie van onze scholen. Wij wisten niet wat deze keuring precies inhoudt, en dat werd ons onderweg ook niet voldoende duidelijk gemaakt door onze collega’s. Daar aangekomen wordt duidelijk dat er bloed bij ons wordt afgenomen en dat er een scan gemaakt wordt van onze longen, en met 20 minuten staan wij ook weer buiten.
In de avond gaan wij met de bus naar een groot winkelcentrum om wat rond te kijken, en te zien wat het ons allemaal te bieden heeft.
Op de vrijdagochtend ga ik samen met mijn buurman Mick naar een warenhuis om keukengerei te kopen om zelf te kunnen gaan kokkerellen, want wij en dan met name Mick heeft al een tijdje zin in een gebakken ei met spek. Wij kunnen in ons gebouw gebruik maken van een gezamenlijke keuken en wasruimte, dus wij kopen een pan, wat bestek en de benodigdheden voor een lekkere lunch. Blijkt dat wij niet de juiste pannen hebben gekocht voor de elektrische kookplaten die in de keuken aanwezig zijn :s
Gelukkig kunnen wij een pan lenen van een van onze buren en kunnen wij alsnog aan de slag… de beloning van ons geduld was zeer smakelijk te noemen!
Gisteren (zaterdag) worden wij uitgenodigd door een collega van Mick om mee te gaan sightseeën in Tianjin. Hij neemt ons in zijn auto mee naar de Tianjin Eye, het enige reuzenrad in de wereld dat is gebouwd op een brug, en Tianjin ancient cultural street. Deze laatste is zoals iedereen zich een voorstelling maakt van China, huizen met rode muren, gekrulde dakpunten, veel chinese tekens, gouden letters en beelden van allerlei goden en andere heiligen. Ritchie (de collega van Mick) verteld ons dat dit de oudste straat van Tianjin, en een tempel herbergt uit de Ming dynasty (tussen 1300 en 1600). Nu is het voornamelijk een touristische trekpleister met allerlei winkels gevuld met souvenirs of etenskraampjes met typische Chinese lekkernijen.
Ritchie, die in het Chinees eigenlijk Whang Hwang Chiung (of zoiets heet, elke chinees heeft namelijk ook een engelse naam die zij vaak zelf mogen kiezen), neemt ons die avond ook mee uiteten en is constant bezig het ons zo goed mogelijk naar het zin te maken. Wanneer wij aanbieden om mee te betalen voor het diner beledigen wij hem zichtbaar en hij staat er op om dit samen met alle andere onkosten van deze middag/avond te betalen. Hij heeft ons immers uitgenodigd!
Al met al een heerlijke eerste week met veel indrukken en leuke momenten. Ik en mijn collega’s samen met mij zijn zeer tevreden over ons groepje en wij hebben duidelijk een goede klik. Nu al hebben wij voldoende gelachen, en hebben ons gedoopt tot de Tianjin Stones met als leider Mick (die ook daadwerkelijk is vernoemd naar Mick Jagger).

Maandagochtend om 08:30 uur wordt ik opgehaald voor mijn eerste dag op een basisschool in Tianjin. Ik sta te popelen om te kunnen beginnen en om te zien in hoeverre deze kinderen al wat kunnen met een voetbal.
Ik ga proberen jullie iedere week een dergelijk verhaal te doen toekomen, echter ik kan niets beloven…
Groeten vanuit China,
Koen