Never a dull moment!!

Weekverslag 5e week China
Tianjin, 03-01-2016
Never a dull moment!!
Ni Hao Allemaal,
Allereerst de beste wensen voor het nieuwe jaar, hopelijk een jaar vol gezondheid, voorspoed en volop geluk voor een ieder van jullie.
Deze week heb ik het gevoel gehad dat er daadwerkelijk progressie is geboekt zowel op het veld als er buiten. Het Chinese nieuwjaar komt er aan dus er zijn nog maar enkele weken te gaan voordat wij (3 coaches) zullen beginnen met het nemen van de volgende stap… het opzetten van een voetbalclub binnen de scholen, die moeten gaan bijdragen aan de toestroom van kinderen in het naschoolse voetbal en uiteindelijk tot het opzetten van eliteteams waardoor chinees voetbaltalent een plek krijgt om richting professioneel niveau te kunnen groeien.
Op de maandag en de dinsdag heb ik volop op het veld kunnen staan om de klassen weer de basisbeginselen van het voetbalspel te leren. De meeste kinderen raken de bal al niet meer met hun handen aan wanneer ze bezig zijn met de oefening (klein succes!). Daarnaast zie ik dat kinderen plezier beleven aan de voetballessen en het buiten zijn.
Op dinsdagmiddag heb ik wederom het schoolvoetbalteam getraind en ook daar weer een klein stapje vooruit gemaakt. Het is de trainers duidelijk geworden wat het doel is van ons programma en waarom het trainen van voornamelijk de technische vaardigheid van kinderen op mijn basisschool van groot belang is. Ook de leerlingen beginnen te snappen dat voetbal op hun leeftijd gaat om het nemen van initiatief en het zoeken van een actie, los van de uitkomst. Het waren vaak de betere spelers die veelal aan de bal waren, aangezien andere kinderen hun de bal maar gaven om zelf geen fouten te maken. nu wordt iedereen gestimuleerd om aan de bal te zijn en te blijven zonder bang te zijn voor het maken van fouten.
Dit gaat natuurlijk met vallen en opstaan en is niet zomaar in te voeren en vast te houden, de kinderen krijgen in al hun andere lessen te horen wat ze moeten doen en dat het (regelmatig) maken van fouten niet een goede eigenschap is. Zij kiezen daarom vaak voor de veilige weg om de leerkracht of wie dan ook tevreden te houden.
Hopelijk gaan zij door de voetbaltrainingen begrijpen dat, in ieder geval, bij voetbal initiatief gewenst is en juist tot mooie dingen kan leiden.
Woensdag was de laatste officiële lesdag i.v.m. het programma op oudejaarsdag van donderdag. Op de mooiste dag (qua weersomstandigheden) in Tianjin die ik tot nu toe heb meegemaakt was er wederom voldoende plezier en succes op het veld. Ook de andere leerkrachten doen oefeningen mee en geven zelf ook lessen waarbij tegen een bal wordt getrapt. Voetbal neemt een steeds centralere plaats in tijdens de gymlessen, voornamelijk op het hoofdgebouw.
De donderdag ochtend heb ik nog twee klassen les gegeven om tijdens de lunch met een aantal leerkrachten en leden van het management van de school te praten over de vorderingen en mijn ideeën voor het voetbal op hun school.
We hebben het voornamelijk gehad over het schrijven van een curriculum m.b.t. voetbal op de school, zodat ook na mijn verblijf er voetballes gegeven kan blijven worden en dat kinderen zich kunnen blijven ontwikkelen op het gebied van voetbal.
Verder heb ik een aantal zaken aangekaart die ik heb gezien op de school, zoals het feit dat sommige leerkrachten geen lesgeven en de kinderen maar laten doen wat ze willen. Zelfs als dit betekent dat zij op de grond gaan zitten en handjeklap spelen.
Het grootste probleem ligt in het feit dat sommige leerkrachten geen zin hebben in lesgeven, omdat zij bijv. bijna met pensioen kunnen (rond hun 55e!!). Of omdat zij bang zijn dat zij kinderen te moeilijke lessen geven waarbij zij geblesseerd kunnen raken…
Dit is nog steeds een gevolg van de éénkindspolitiek in China, die volgens mij bij het ingaan van 2016 officieel is afgeschaft, ouders voeden deze kinderen zeer beschermd op. Dat ene kind krijgt aan de ene kant alles maar is ook de enige hoop op een goede oude dag voor de ouders, wanneer er iets gebeurd met hun kind tijdens schooluren, dan wordt de school daar voor aansprakelijk gesteld.
Wie weet, wie weet… brengt het schrijven van een curriculum en het begeleiden van de leerkrachten ook wel een positieve verandering in dit hele verhaal. Wie niet waagt, wie niet wint zeg maar.
Ook voor het schoolvoetbalteam gaan wij, de huidige trainer/coaches van dit team en ik, op zoek naar meer vastigheid en een duidelijker opleidingsplan. Een met een duidelijke structuur, met een aantal basisafspraken over de opbouw van de trainingen en uiteraard de stof die getraind dient te worden. Alles met als doel om de kinderen van de Xiangshan Dao Primary School op een hoger voetbalniveau te krijgen.
Hierover gesproken, ik heb bij het schoolvoetbalteam twee mannetjes lopen die van uitzonderlijk goed niveau zijn. Zelfs zonder de trainingen die ik hen nu geef, die zeker nieuw zijn voor hun, zijn zij van een niveau waar zeker Warnsveldse Boys en zelfs een BVO (betaald voetbalorganisatie) wel gebruik van wil zou willen maken. Deze gasten zijn 11 á 12 jaar oud (D-jeugd/C-jeugd), zijn supersnel, heel handig met een bal, technisch goed onderlegd, superlenig, echte winnaars en bereid om keihard te werken om betere voetballers te worden. In Nederland zouden deze twee mannetjes gegarandeerd op ieder lijstje van scouts staan, geen twijfel. Echter is er in China totaal geen systeem met scouts en clubs voor kinderen jonger dan een jaar of 18. Tot die tijd zijn zij helemaal op zichzelf en hun scholen aangewezen.
Misschien moet ik ze dan toch maar meenemen naar Warnsveld volgend jaar december…
De donderdagmiddag stond op mijn school in het teken van het vieren van de laatste dag van 2015 en het gezellig en gemoedelijk toewerken naar 2016. Ik werd in (nagenoeg) iedere klas uitgenodigd om mee te doen met spelletjes, dansjes, liedjes en andere activiteiten. Uiteindelijk heb ik ruim 40 klassen bezocht en werd overal met veel enthousiasme ontvangen, het feit dat ik meedeed met alle activiteiten zorgde voor de nodige pluspunten bij leerlingen, leerkrachten en zelfs de principal die van een van de leerkrachten had gehoord dat hij even moest komen kijken. Hij bedankte mij zelfs voor het feit dat ik overal aan meedeed en plezier maakte met de kinderen.
Iets wat in Nederland als redelijk normaal wordt beschouwd, maar de leerkrachten hier doen zelf niet tot nauwelijks mee met dit soort activiteiten.
Vrijdag: Oudejaarsdag! Ik mis de oliebollen en appelflappen die normaal gesproken al zijn gebakken als ik op deze vrije dag naar beneden kom. Ook het nodige geknal en gefluit van vuurwerk ontbreekt. Waardoor dat speciale gevoel dat je tijdens dit soort dagen in Nederland hebt hier, net zoals met kerstmis, niet voelt of krijgt. Het is een heerlijke vrije dag waarop wij de nodige zaken kunnen regelen zoals het opladen van ons telefoonabonnement, iedere maand dien je dat hier te doen. Doorlopende contracten bestaan hier niet zoals in Nederland. We hebben weliswaar getekend voor een jaar, maar er wordt niet maandelijks geld bij ons afgeschreven…. Hoezo omslachtig?!
Verder wordt er weer een wasje gedraaid, de afwas gedaan en de kamer geveegd en gedweild.
In de avond gaan wij naar onze bar no. 23 om het nieuwe jaar in te luiden, om 00:00 uur skype ik met de kantine van de Warnsveldse boys om iedereen te horen aftellen. Zeer leuk, bedankt iedereen!!
want hier in China wordt er niet afgeteld, geen vuurwerk afgeschoten na 00:00 uur en allemaal elkaar geen gelukkig nieuwjaar gewenst op de manier zoals wij die gebruikelijk vinden.
Alleen de mensen die in de bar die ons kennen komen ons dan ook gelukkig nieuwjaar wensen, in die korte tijd toch al wel gauw een mannetje of 15 die wij hebben leren kennen hier.
Zaterdag, nieuwjaarsdag gaan wij op stap in een voor ons nieuw gedeelte van de stad. In dit gedeelte, op een kleine 25 minuten met de bus, ligt het stadion van de professionele voetbalclub Tianjin Teda waar tot voorkort Arie Haan nog trainer was. Het is een groot stadion waar toch zeker 40.000 bezoekers in gaan. Wij lopen om het gebouw heen om te zien of wij ergens naar binnen kunnen om een kijkje te nemen. Alles lijkt dicht, het seizoen loopt van maart tot november en is inmiddels al lang voorbij, maar bij navraag kunnen wij gewoon naar binnen. We passeren twee bewakers en staan voor we het weten, zonder te betalen, midden in het stadion…iets wat in Nederland niet zo gemakkelijk zou kunnen gaan. Buiten het seizoen wordt er in het stadion gevoetbald, niet op het hoofdveld maar op de sintelbaan die om het veld ligt zijn allemaal kleine speelveldjes gecreëerd. Toevallig speelt hier net een aantal mannen een partijtje 5vs5. Een van hen roept ons en vraagt of wij volgende week zaterdag met hen meedoen…dus volgende week een potje voetballen in het stadion van Teda.
Vandaag was een echte zondag. Wij hebben lekker uitgeslapen en hebben een sportschool bij ons in de buurt bezocht. Deze wordt momenteel verbouwd, maar vanaf volgende week kunnen wij daar terecht. Voor 100 yuan (€15) in de maand kan daar onbeperkt gesport worden, dus daar gaan wij wel gebruik van maken. Rond het middaguur gaan wij naar een van de grote winkelcentra bij ons in de buurt, vandaag is daar toevallig een presentatie van de Liverpool soccer academy die plannen hebben om in 2016 in Tianjin en een paar andere grote steden te starten met hun opleidingen… serieuze concurrentie dus! Vandaag zien wij daar John Barnes (ex-international voor Engeland en oud-speler van Liverpool) een presentatie geven en deze academy promoten. Eerst kwamen wij niet op zijn naam en noemden hem maar een dikke versie van “The Rock” of Dean Gorré (zoek ze maar eens op en vergelijk met John Barnes). Maar beseften ons wel dat het hier binnenkort wel eens zou kunnen gaan wemelen van allerlei grote clubs die in China een stukje van de taart willen meepikken. Ons voordeel is nog altijd dat wij al op de scholen zijn, maar de vervolgstappen zullen goed en snel moeten worden uitgevoerd om ook een belangrijke speler te worden, zijn en blijven in deze markt.
De komende week kan het zomaar eens de laatste officiële lesweek voor ons allen zijn op de scholen voor het Chinese nieuwjaar. Dit duurt nog drie weken, maar de kinderen moeten ook allemaal nog tentamens maken voor dat zij 4 weken vrij zullen zijn, waardoor de laatste twee weken voor het nieuwjaar zullen bestaan uit tentamenweken. Zelfs op de lagere school waar ook de kinderen uit de 1st grade (5 á 6 jaar) verschillende tentamens zullen moeten maken.
Al met al weer een heel verhaal… zonder dat er echt veel bijzonders is gebeurd deze week is er tocht weer voldoende om over te schrijven. Hopelijk blijft dit tot het einde van mijn trip zo, want dit betekent dat ik het nog altijd erg naar mijn zin heb.
Zaiján oftewel tot ziens,
met vriendelijke groeten vanuit Tianjin,
Koen Stein