Reisverslag week 10
Door: Koen Stein
Blijf op de hoogte en volg Koen
08 Februari 2016 | China, Tianjin
Reisverslag week 10
Ni hao allemaal,
Deze week stond voor mij in het teken van de laatste week van trainingen voor het Chinese nieuwe jaar. Van maandag tot en met donderdag heb ik training gegeven op mijn school, om daarna een week van vrije dagen tegemoet te gaan.
Dat veel chinezen druk zijn met de voorbereidingen voor chinees nieuwjaar en de vrije dagen nadien blijkt uit nagenoeg alles in deze afgelopen week. De trainingen zijn minder druk bezocht, op straat is er wel veel verkeer maar verder nagenoeg geen bedrijvigheid. Normaal gesproken zijn stoepen en straten een plek voor fietsenmakers, straatverkopers met allerlei waar en bedelaars en straatmuzikanten/artiesten. Niets van dit alles en ook veel winkels zijn in de loop van de week gesloten. Waar in de voorgaande weken het verkeer tamelijk rustig te noemen was, zijn nu de wegen weer overvol. Chinezen die vrij zijn i.v.m. het nieuwjaar trekken uit de stad om familie en vrienden in andere delen van het land te gaan bezoeken. Dit is voor de meeste mensen dan ook de enige aaneengesloten vakantieperiode die zij jaarlijks hebben. Het doet mij een beetje denken aan de zwarte zaterdag taferelen zoals wij die vanuit Frankrijk kennen, weliswaar in niet allemaal op een dag tegelijk maar toch…
Mijn school ligt in een echte volksbuurt van Tianjin met overwegend veel ouderen en dan ook een stuk minder wolkenkrabbers e.d. die de economische vooruitgang van China onderstrepen. Het straalt veel gezelligheid uit en tijdens normale weken zijn de straten volop gevuld met de eerder genoemde venters e.d. maar dus ook met ouderen die zitten te kaarten of aan Tai-Chi doen. De fietsenmakers en kaartende ouderen hebben plaatsgemaakt voor diverse vuurwerkkraampjes. Ongelofelijke hoeveelheden aan vuurwerkpotten en vuurpijlen worden open en bloot uitgestald. En wij in Nederland alles maar opslaan in vuurbestendige loodsen en buiten het bereik van kinderen. Iedereen kan hier, net als op de markt, alle handelswaar aanraken. Her en der worden zelfs demonstraties gegeven van de producten…op een veilige afstand van ongeveer 3 meter van de rest van de kraam!!! Wonder boven wonder schijnt alles hier goed te gaan en gebeuren er geen ongelukken.
De kinderen die steevast op de trainingen komen hebben nog altijd veel energie en zin in de trainingen. Ik vertel ze, via mijn Chinese collega- coach, dat we deze week afsluiten met een toernooitje waar we strijden om het kampioenschap van het afgelopen jaar. Dit heeft het gewenste effect, de kinderen gaan maandag tot en met woensdag volop door met de trainingen die ik ze geef om donderdag te eindigen met het finalestuk. Overal waar maar een competitie element in zit werkt voor Chinezen als een rode lap op een stier. Zij zullen meer dan Nederlandse kinderen hun best doen om de beste, of beter gezegd in ieder geval niet de slechtste te zijn. Donderdag heb ik dan kwalitatief ook meer van menig kind gezien dan tijdens een doorsnee training. Een puntje om mee te nemen bij de rest van mijn werkzaamheden. Ondanks dat het niveau nog steeds niet is om over naar huis te schrijven (wat ik, hoe gek het ook klinkt, toch wel aan het doen ben nu), heb ik wel genoten van de kleine partijtjes 2vs2 en 4vs4 die er tijdens de afsluitende donderdag gespeeld werden.
Dit alles met stralend weer en een temperatuur van rond de 10 graden maakt deze week zeer de moeite waard om op het voetbalveld te staan.
Vrijdag maak ik van de gelegenheid gebruik om lekker uit te slapen, mijn kamer te voorzien van de nodige interieurverzorging en mijn gaderobe weer op orde te brengen. Om vervolgens samen met Raffy in de middag te gaan sporten. Wij lopen het stuk naar onze sportschool met wederom de stralende zon op onze bolletjes, en zodoende komen wij in gesprek over de besteding van ons vrije weekend. De voorspellingen zijn zeer gunstig, en wij besluiten dan ook om dit weekend maar eens een kijkje te gaan nemen in Beijing. Ook collega Mick en familie worden uitgenodigd en zo gezegd zo gedaan, wij gaan dit weekend naar de hoofdstad.
Op vrijdagavond kruipen wij achter de computer om een hotel te gaan boeken in Beijing, wij vinden een hotel net buiten het centrum waar wij voor een twee persoons kamer €20 betalen. Een prima hotelletje van alle gemakken voorzien, maar niet geheel belangrijk aangezien wij hier enkel en alleen zullen overnachten van zaterdag op zondag.
Op zaterdagochtend vertrekken wij vroeg per trein naar Beijing. Vanuit Tianjin rijden er ieder kwartier zogeheten bullettrains (hogesnelheidstreinen) richting Beijing. Met een topsnelheid van rond de 300 km per uur brengt deze trein ons in iets meer dan 30 minuten in Beijing, en dat alles voor omgerekend €15 (retourticket). Rond half tien staan wij op het zuidelijke treinstation van Beijing om ons route voor de zaterdag te gaan bepalen. Als eerste willen wij een kijkje gaan nemen in de verboden stad, het plein van de hemelse vrede en het mausoleum van Mao Zedong. Deze drie plekken liggen allemaal in hartje Beijing en grenzen aan elkaar. Wij nemen de metro die ons binnen 5 minuten op het Tiananmen Square oftewel het plein van de hemelse vrede brengt, met direct uitzicht op de toegangspoort van de verboden stad. De toegangspoort springt zeer in het oog door het feit dat het aan de ene kant reusachtig is, maar aan de andere kant ook felrood geschilderde muren en deuren met grote gouden knoppen heeft. Een wandeling van nagenoeg 3km brengt je in de verboden stad langs allerlei verschillende paleizen en tempels waar de keizers uit het China van tussen de 1400 en 1600 na christus hun intrek in namen en goden verzochten voor allerlei hande zaken als geluk, goede oogst, gunstig weer e.d.
Stuk voor stuk indrukwekkende bouwwerken met veel versieringen en gedetailleerde schilderingen en steenhouwwerken. Aan het einde van de verboden stad bevind zich de keizerlijke tuin met bomen van enkele eeuwen oud, deze tuin is enkel en alleen en binnentuin. Keizers die wilden genieten van de natuur bouwden gewoon een paleis in de bergen of in de buurt van een meer, deze tuin werd dan ook meer door hen gebruikt om in te wandelen of om even tot rust te komen.
Na de verboden stad lopen wij terug naar het plein van de hemelse vrede om het monument ter nagedachtenis aan het pro-democratie protest van 1989 te herdenken waarbij honderden mensen zijn neergeschoten door soldaten, platgereden door tanks of zijn ontvoerd en nooit meer teruggevonden. Het monument to the people’s heroes zoals het wordt genoemd neemt een centrale plaats in op het plein. Precies midden tussen de ingang van de verboden stad waarop een reusachtig portret van Moa Zedong prijkt en het masoleum waar het gebalsemde lichaam van Chairman Mao ligt opgeborgen. Een zeer imposant geheel.
Helaas kunnen wij het mausoleum niet bezoeken dat is dagelijks geopend tot 12:00 uur en ons bezoek aan de verboden stad heeft ertoe geleid dat het inmiddels als tegen tweeën loopt. We besluiten in te gaan checken bij het hotel om daar even te rusten en daarna onze weg te vervolgen. Rond een uurtje of drie zijn wij weer fris en fruitig en vervolgen onze sightseeing tour door Beijing. We zouden graag een bezoekje brengen aan de temple of heaven, deze is echter na 16:00 uur al gesloten waardoor er te weinig tijd is voor ons om dit goed te kunnen bekijken. We gaan op zoek naar iets te eten, Raffy heeft gelezen en gehoord van een arabisch gedeelte in Beijing. Bij navraag blijkt dit in het oosten van de stad te zijn. Na veel omwegen en dode sporen belanden wij eindelijk in een gedeelte dat hiervoor door moet gaan… veel tijd besteed aan het vinden van een restaurant met dezelfde kwaliteit van voedsel als bij Asya in Warnsveld. En dat is voor diegenen die er niet mee bekend zijn prima te eten, maar is niet hoogstaand te noemen.
Door het vele lopen en sleuren is de familie van Mick aan het einde van hun latijn, en besluiten dan ook om richting het hotel te gaan. Raffy en ik willen nog graag naar het olympisch park dat hier vandaan goed te reizen is per metro. Juist in de avond aangezien het olympisch stadion, het kraaiennest van 2008, dan verlicht is. Onze trip met de metro was meer dan de moeite waard! Het verlichte stadion is qua grootte en afgezet tegen de donkere achtergrond echt oogverbluffend te noemen. Wij kijken onze ogen uit en lopen tot sluitingstijd (21:30 uur) rond op het olympisch park.
Op zondag gaan Mick en familie na ons bezoek aan de langverwachte temple of heaven terug naar Tianjin. De vrouw van Mick is niet helemaal lekker in orde en zijn dochtertje is nog behoorlijk vermoeid van de dag ervoor. Raffy en ik vervolgen de tour door Beijing in de richting van één van de vele parken die de stad rijk is. Het Beihai park is een park in de buurt van de verboden stad met allerlei kleine eilandjes met tempeltjes, drakenboten en waterfietsen. Het grootste eiland bied uitzicht over nagenoeg de gehele stad, gelukkig kunnen wij bij het uitblijven van de SMOG ook daadwerkelijk de gehele stad zien. In dit park ontmoeten wij ook een van onze HPSS collega’s. Anouar is een trainer die normaal gesproken meer noordelijk in China aan het werk is, door de vele beslommeringen van de afgelopen weken hebben wij veelal contact gehad met hem. Zodoende dat Raffy dan ook vandaag met hem in Beijing had afgesproken. Samen met Anouar bekijken wij de rest van het Beihai park en nemen wij een kijkje bij het Zomerpaleis van de keizers.
We hebben daadwerkelijk het mooiste voor het laatst bewaard, het zomerpaleis is tegenwoordig een groot park met daarin een keizerlijk paleis en een lange corridor die richting dit paleis loopt. In de tijden van de keizers (1400 tot 1600) was dit dus het zomerse buitenverblijf van de keizer, en dus niet toegankelijk voor het gewone volk. De corridor die in dit park voor een groot gedeelte bewaard is gebleven liep in die tijd van de verboden stad naar het zomerpaleis en was dus enkele kilometers lang. Het zomerpaleis en het omringende park bevalt een aantal grote meren en mooie uitzichten op de bergen buiten Beijing waar ook de Chinese muur loopt. De berg waar het grote keizerlijke verblijf staat is na 16:00 uur gesloten voor publiek, wij arriveren hier helaas rond 16:15 uur. Eens te meer reden voor ons om nogmaals een bezoek te brengen aan Beijing en dit Park.
Moe maar voldaan nemen Raffy en ik afscheid van Anouar die de komende dagen nog in Beijing blijft om vervolgens weer richting de vrieskou van zijn dagelijkse werk te trekken.
Wij nemen de bullettrain terug naar Tainjin en zijn rond 21:00 uur weer “thuis”, althans zo voelt de terugkeer op de universiteit voor ons wel na iets meer dan twee maanden.
Met vriendelijke groet vanuit Tianjin,
Koen Stein
Ni hao allemaal,
Deze week stond voor mij in het teken van de laatste week van trainingen voor het Chinese nieuwe jaar. Van maandag tot en met donderdag heb ik training gegeven op mijn school, om daarna een week van vrije dagen tegemoet te gaan.
Dat veel chinezen druk zijn met de voorbereidingen voor chinees nieuwjaar en de vrije dagen nadien blijkt uit nagenoeg alles in deze afgelopen week. De trainingen zijn minder druk bezocht, op straat is er wel veel verkeer maar verder nagenoeg geen bedrijvigheid. Normaal gesproken zijn stoepen en straten een plek voor fietsenmakers, straatverkopers met allerlei waar en bedelaars en straatmuzikanten/artiesten. Niets van dit alles en ook veel winkels zijn in de loop van de week gesloten. Waar in de voorgaande weken het verkeer tamelijk rustig te noemen was, zijn nu de wegen weer overvol. Chinezen die vrij zijn i.v.m. het nieuwjaar trekken uit de stad om familie en vrienden in andere delen van het land te gaan bezoeken. Dit is voor de meeste mensen dan ook de enige aaneengesloten vakantieperiode die zij jaarlijks hebben. Het doet mij een beetje denken aan de zwarte zaterdag taferelen zoals wij die vanuit Frankrijk kennen, weliswaar in niet allemaal op een dag tegelijk maar toch…
Mijn school ligt in een echte volksbuurt van Tianjin met overwegend veel ouderen en dan ook een stuk minder wolkenkrabbers e.d. die de economische vooruitgang van China onderstrepen. Het straalt veel gezelligheid uit en tijdens normale weken zijn de straten volop gevuld met de eerder genoemde venters e.d. maar dus ook met ouderen die zitten te kaarten of aan Tai-Chi doen. De fietsenmakers en kaartende ouderen hebben plaatsgemaakt voor diverse vuurwerkkraampjes. Ongelofelijke hoeveelheden aan vuurwerkpotten en vuurpijlen worden open en bloot uitgestald. En wij in Nederland alles maar opslaan in vuurbestendige loodsen en buiten het bereik van kinderen. Iedereen kan hier, net als op de markt, alle handelswaar aanraken. Her en der worden zelfs demonstraties gegeven van de producten…op een veilige afstand van ongeveer 3 meter van de rest van de kraam!!! Wonder boven wonder schijnt alles hier goed te gaan en gebeuren er geen ongelukken.
De kinderen die steevast op de trainingen komen hebben nog altijd veel energie en zin in de trainingen. Ik vertel ze, via mijn Chinese collega- coach, dat we deze week afsluiten met een toernooitje waar we strijden om het kampioenschap van het afgelopen jaar. Dit heeft het gewenste effect, de kinderen gaan maandag tot en met woensdag volop door met de trainingen die ik ze geef om donderdag te eindigen met het finalestuk. Overal waar maar een competitie element in zit werkt voor Chinezen als een rode lap op een stier. Zij zullen meer dan Nederlandse kinderen hun best doen om de beste, of beter gezegd in ieder geval niet de slechtste te zijn. Donderdag heb ik dan kwalitatief ook meer van menig kind gezien dan tijdens een doorsnee training. Een puntje om mee te nemen bij de rest van mijn werkzaamheden. Ondanks dat het niveau nog steeds niet is om over naar huis te schrijven (wat ik, hoe gek het ook klinkt, toch wel aan het doen ben nu), heb ik wel genoten van de kleine partijtjes 2vs2 en 4vs4 die er tijdens de afsluitende donderdag gespeeld werden.
Dit alles met stralend weer en een temperatuur van rond de 10 graden maakt deze week zeer de moeite waard om op het voetbalveld te staan.
Vrijdag maak ik van de gelegenheid gebruik om lekker uit te slapen, mijn kamer te voorzien van de nodige interieurverzorging en mijn gaderobe weer op orde te brengen. Om vervolgens samen met Raffy in de middag te gaan sporten. Wij lopen het stuk naar onze sportschool met wederom de stralende zon op onze bolletjes, en zodoende komen wij in gesprek over de besteding van ons vrije weekend. De voorspellingen zijn zeer gunstig, en wij besluiten dan ook om dit weekend maar eens een kijkje te gaan nemen in Beijing. Ook collega Mick en familie worden uitgenodigd en zo gezegd zo gedaan, wij gaan dit weekend naar de hoofdstad.
Op vrijdagavond kruipen wij achter de computer om een hotel te gaan boeken in Beijing, wij vinden een hotel net buiten het centrum waar wij voor een twee persoons kamer €20 betalen. Een prima hotelletje van alle gemakken voorzien, maar niet geheel belangrijk aangezien wij hier enkel en alleen zullen overnachten van zaterdag op zondag.
Op zaterdagochtend vertrekken wij vroeg per trein naar Beijing. Vanuit Tianjin rijden er ieder kwartier zogeheten bullettrains (hogesnelheidstreinen) richting Beijing. Met een topsnelheid van rond de 300 km per uur brengt deze trein ons in iets meer dan 30 minuten in Beijing, en dat alles voor omgerekend €15 (retourticket). Rond half tien staan wij op het zuidelijke treinstation van Beijing om ons route voor de zaterdag te gaan bepalen. Als eerste willen wij een kijkje gaan nemen in de verboden stad, het plein van de hemelse vrede en het mausoleum van Mao Zedong. Deze drie plekken liggen allemaal in hartje Beijing en grenzen aan elkaar. Wij nemen de metro die ons binnen 5 minuten op het Tiananmen Square oftewel het plein van de hemelse vrede brengt, met direct uitzicht op de toegangspoort van de verboden stad. De toegangspoort springt zeer in het oog door het feit dat het aan de ene kant reusachtig is, maar aan de andere kant ook felrood geschilderde muren en deuren met grote gouden knoppen heeft. Een wandeling van nagenoeg 3km brengt je in de verboden stad langs allerlei verschillende paleizen en tempels waar de keizers uit het China van tussen de 1400 en 1600 na christus hun intrek in namen en goden verzochten voor allerlei hande zaken als geluk, goede oogst, gunstig weer e.d.
Stuk voor stuk indrukwekkende bouwwerken met veel versieringen en gedetailleerde schilderingen en steenhouwwerken. Aan het einde van de verboden stad bevind zich de keizerlijke tuin met bomen van enkele eeuwen oud, deze tuin is enkel en alleen en binnentuin. Keizers die wilden genieten van de natuur bouwden gewoon een paleis in de bergen of in de buurt van een meer, deze tuin werd dan ook meer door hen gebruikt om in te wandelen of om even tot rust te komen.
Na de verboden stad lopen wij terug naar het plein van de hemelse vrede om het monument ter nagedachtenis aan het pro-democratie protest van 1989 te herdenken waarbij honderden mensen zijn neergeschoten door soldaten, platgereden door tanks of zijn ontvoerd en nooit meer teruggevonden. Het monument to the people’s heroes zoals het wordt genoemd neemt een centrale plaats in op het plein. Precies midden tussen de ingang van de verboden stad waarop een reusachtig portret van Moa Zedong prijkt en het masoleum waar het gebalsemde lichaam van Chairman Mao ligt opgeborgen. Een zeer imposant geheel.
Helaas kunnen wij het mausoleum niet bezoeken dat is dagelijks geopend tot 12:00 uur en ons bezoek aan de verboden stad heeft ertoe geleid dat het inmiddels als tegen tweeën loopt. We besluiten in te gaan checken bij het hotel om daar even te rusten en daarna onze weg te vervolgen. Rond een uurtje of drie zijn wij weer fris en fruitig en vervolgen onze sightseeing tour door Beijing. We zouden graag een bezoekje brengen aan de temple of heaven, deze is echter na 16:00 uur al gesloten waardoor er te weinig tijd is voor ons om dit goed te kunnen bekijken. We gaan op zoek naar iets te eten, Raffy heeft gelezen en gehoord van een arabisch gedeelte in Beijing. Bij navraag blijkt dit in het oosten van de stad te zijn. Na veel omwegen en dode sporen belanden wij eindelijk in een gedeelte dat hiervoor door moet gaan… veel tijd besteed aan het vinden van een restaurant met dezelfde kwaliteit van voedsel als bij Asya in Warnsveld. En dat is voor diegenen die er niet mee bekend zijn prima te eten, maar is niet hoogstaand te noemen.
Door het vele lopen en sleuren is de familie van Mick aan het einde van hun latijn, en besluiten dan ook om richting het hotel te gaan. Raffy en ik willen nog graag naar het olympisch park dat hier vandaan goed te reizen is per metro. Juist in de avond aangezien het olympisch stadion, het kraaiennest van 2008, dan verlicht is. Onze trip met de metro was meer dan de moeite waard! Het verlichte stadion is qua grootte en afgezet tegen de donkere achtergrond echt oogverbluffend te noemen. Wij kijken onze ogen uit en lopen tot sluitingstijd (21:30 uur) rond op het olympisch park.
Op zondag gaan Mick en familie na ons bezoek aan de langverwachte temple of heaven terug naar Tianjin. De vrouw van Mick is niet helemaal lekker in orde en zijn dochtertje is nog behoorlijk vermoeid van de dag ervoor. Raffy en ik vervolgen de tour door Beijing in de richting van één van de vele parken die de stad rijk is. Het Beihai park is een park in de buurt van de verboden stad met allerlei kleine eilandjes met tempeltjes, drakenboten en waterfietsen. Het grootste eiland bied uitzicht over nagenoeg de gehele stad, gelukkig kunnen wij bij het uitblijven van de SMOG ook daadwerkelijk de gehele stad zien. In dit park ontmoeten wij ook een van onze HPSS collega’s. Anouar is een trainer die normaal gesproken meer noordelijk in China aan het werk is, door de vele beslommeringen van de afgelopen weken hebben wij veelal contact gehad met hem. Zodoende dat Raffy dan ook vandaag met hem in Beijing had afgesproken. Samen met Anouar bekijken wij de rest van het Beihai park en nemen wij een kijkje bij het Zomerpaleis van de keizers.
We hebben daadwerkelijk het mooiste voor het laatst bewaard, het zomerpaleis is tegenwoordig een groot park met daarin een keizerlijk paleis en een lange corridor die richting dit paleis loopt. In de tijden van de keizers (1400 tot 1600) was dit dus het zomerse buitenverblijf van de keizer, en dus niet toegankelijk voor het gewone volk. De corridor die in dit park voor een groot gedeelte bewaard is gebleven liep in die tijd van de verboden stad naar het zomerpaleis en was dus enkele kilometers lang. Het zomerpaleis en het omringende park bevalt een aantal grote meren en mooie uitzichten op de bergen buiten Beijing waar ook de Chinese muur loopt. De berg waar het grote keizerlijke verblijf staat is na 16:00 uur gesloten voor publiek, wij arriveren hier helaas rond 16:15 uur. Eens te meer reden voor ons om nogmaals een bezoek te brengen aan Beijing en dit Park.
Moe maar voldaan nemen Raffy en ik afscheid van Anouar die de komende dagen nog in Beijing blijft om vervolgens weer richting de vrieskou van zijn dagelijkse werk te trekken.
Wij nemen de bullettrain terug naar Tainjin en zijn rond 21:00 uur weer “thuis”, althans zo voelt de terugkeer op de universiteit voor ons wel na iets meer dan twee maanden.
Met vriendelijke groet vanuit Tianjin,
Koen Stein
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
