Weekverslag 24
Door: Koen Stein
Blijf op de hoogte en volg Koen
23 Mei 2016 | China, Tianjin
Weekverslag 24
Ni hao allemaal,
Veel, maar dan ook heel veel warmte de afgelopen week in Tianjin. Iedere dag temperaturen boven de 30 graden en een echte voorbode voor de zomer die nu echt lijkt te gaan doorbreken hier. Zoals eerder vermeld heeft deze hitte natuurlijk zijn effect op de lengte van mijn lessen of het helemaal niet doorgaan van sommige lessen. Wat betreft mijn werkzaamheden op school valt er dan ook niet veel te melden.
De dinsdag tot en met de vrijdag lopen allemaal nagenoeg hetzelfde, de lessen in de ochtend gaan allemaal door maar worden door de warmte die er ook in de ochtend al is al korter dan de gebruikelijke 40 minuten. Overige lessen, die normaal tegelijkertijd met mijn lessen plaatsvinden, lijken niet te bestaan. De kinderen van deze klassen moeten dan ook binnenblijven, en binnenblijven staat hier gelijk aan studeren, studeren en nog eens studeren. Geen tropenrooster voor de leerlingen…
Door dit alles breng ik meer uren dan mij lief is door op kantoor naast blazende en puffende collega’s. Normaal gesproken zijn deze mensen al moe wanneer ze twee lessen achter elkaar hebben gegeven (wat letterlijk betekent dat zij cipiertje spelen voor een groep van 40 kinderen dat mag doen waar het zin in heeft), dus kun je nagaan hoe “zwaar” ze het hebben bij deze temperaturen. Ik heb echt met ze te doen…en probeer dan ook maar zo min mogelijk te vragen waarom iets zo is of wat er verder vandaag nog staat te gebeuren. Ik wil uiteraard niet op mijn geweten hebben dat ik een Chinees overspannen heb gemaakt (haha, ik besef mij dat ik niet eens kan beschrijven hoe laag de arbeidsethos van deze mensen is!).
Gelukkig zijn er ook nog zaken die mij deze week wél energie bezorgden:
In mijn vorige verslag meldde ik al dat mijn twister spel voor bij de Engelse les enorm aansloeg bij leerlingen en leerkracht, op dinsdag kreeg ik dan ook de vraag of deze mat gebruikt mocht worden bij andere lessen op die school! Hartstikke leuk, hoe meer er gebruik van gemaakt wordt hoe beter! Op de donderdag wordt ik op de school van de Engelse les uitgenodigd om zitting te nemen in de jury tijdens “the english speaking contest”. Deze wedstrijd wordt 1x per jaar gehouden op deze school en is voor leerlingen tussen de 16 en 18 jaar oud, hun Engelse taalvaardigheid wordt op 3 onderdelen (introductie, lezen van een stuk tekst en uitleg van een diagram) gescoord door de jury. Ik ben de buitenlandse expert die het beste Engels spreekt en dan ook alle presentaties dient te voorzien van constructieve feedback...geen probleem. Er worden 12 leerlingen aangekondigd in een filmpje, echter zijn er maar 8 aanwezig. De rest blijkt bij navraag bevangen te zijn door zenuwen tot overgevens toe. Het niveau van het Engels van deze leerlingen is op een tweetal meiden na echt dramatisch te noemen, gelukkig heb ik de tekst die wordt voorgelezen ook ter inzage anders had ik niet geweten wat er werd voorgedragen.
Alle deelnemers nemen plaats recht voor mij en kijken bij alles wat ze doen en zeggen, enkel en alleen naar mij. De overige 50 man in de zaal zijn voor hen niet relevant, zelfs de directeur van de school en een aantal leden van de onderwijsraad van district Hedong lijken even niet te bestaan. Mijn oordeel voor een ieder is zeer mild, aangezien de zenuwen voelbaar zijn en de spanning te snijden is bij iedere presentatie. Ik geef wat tips over de presentatie vaardigheid en geef complimenten voor hun Engelse uitspraak (niet altijd gemeend), ik kon het simpelweg niet over mijn hart verkrijgen om de waarheid te zeggen. Gelukkig eindigt de directeur wel met een duidelijke maar, hij zegt onder de indruk te zijn van het niveau maar geeft tegelijkertijd aan dat dit nog lang geen niveau Engels is dat iemand meer kansen gaat geven op een baan in een internationale setting. Hij pleit dan ook voor meer aandacht voor Engels en de uitspraak van de taal. Gelukkig dat Chinezen zelf ook beseffen dat er nog veel werk aan de winkel is…….dit bied alleen maar meer mogelijkheden voor buitenlandse “experts” zoals ik.
Op vrijdag krijgt mijn school bezoek van de landelijke overheid uit Beijing, het hoogste orgaan op het gebied van onderwijs. Ik moet dan ook de hele dag op het hoofdgebouw aanwezig zijn, want met name de vorderingen op het gebied van de voetbalontwikkelingen van de leerlingen staat vandaag op de agenda. De hele ochtend heb ik samen met collega’s zitten wachten tot de komst van de hoge heren uit Beijing. Alle andere lessen gingen niet door en alles diende in paraatheid te worden gebracht om te laten zien hoe voetbal wordt gegeven aan de leerlingen van de Xiangshan Dao Primary School. Alles dient te gaan zoals de Chinezen het graag willen zien en mij wordt dan ook precies verteld wat voor soort les ik dien te geven, dat ik dit niet de meest geschikte les vindt om het niveau van de leerlingen ten toon te stellen wordt niet eens bij stil gestaan. Het dient gewoon zo te gebeuren…het is een lesje van 10x niks waar enkel en alleen wat wordt gedribbeld met de bal in één rechte lijn. Ik wordt bij de les weggetrokken om kennis te maken met de hoge heren en dames van de Beijing overheid. Sommigen ken ik al van gesprekken met school en HPSS en van mijn aankomst in Beijing in december, verder maak ik even een praatje met de directeur van onze school en de leden van de Board of Education van Tianjin. Of ik al helemaal gewend ben aan de Chinese levensstijl? Of ik al wat Chinees kan praten? En of mijn school goed voor mij zorgt? Ooh heel goed! Ooh je Chinees is heel goed! Keep up the good work!! En dat was het dan maar weer. Een schouderklopje van de directeur van de school en alle commotie is weer voorbij. Terug naar de les………………..maar natuurlijk is die ook gelijk afgelopen wanneer de hoge heren en dames nog maar amper uit het zicht zijn. Gelukkig mag ik wel eerder naar huis vandaag en hoef ik niet nog meer uren op het kantoor door te brengen.
Voor dit weekend had ik op voorhand geen plannen, de nodige zaken dienen zoals elke week weer geregeld te worden (bezoekjes aan de supermarkt, de bank en de schoonmaakwerkzaamheden). Maar verder geen plannen…op vrijdagavond krijg ik bericht van mijn collega voetbalcoach bij het schoolvoetbalteam dat hij kaarten voor de wedstrijd van TEDA van zaterdag heeft. Of ik geïnteresseerd ben? In het voetbal van TEDA niet echt maar zij spelen tegen de nr.2 Suning dat afgelopen zomer een paar honderd miljoen heeft uitgegeven voor o.a. Ramires van Chelsea en een paar andere Brazilianen uit de Europese competities. Dat is wel de moeite waard, en dan daarbij zijn twee gratis kaarten niet iets waar je zomaar nee tegen zegt. Op zaterdag, na het doen van de eerder genoemde noodzakelijkheden, ga ik samen met Raffy en de manager van de baliemedewerkers van ons hotelgebouw naar de omgeving van het TEDA stadion om voor de wedstrijd wat te eten en te drinken. De manager van de balie is vandaag met ons mee op mijn uitnodiging, zij is een superaardige vrouw en heeft ons in het begin veel geholpen. Raffy maakte ooit bij wijze van een geintje de opmerking dat zij beter af was bij hem dan bij haar man, niet wetende dat zij met haar man in scheiding lag en toen nog niet wetende dat Chinezen niet snappen dat dit een grap is als je ze dat niet duidelijk verteld. Sindsdien heeft Raffy dus regelmatig bezoek en krijgt hij bericht op bericht over hoeveel zij wel niet van hem houdt en allemaal voor hem wil doen en betekenen.
Het voelt soms als een stalker voor hem…gelukkig ben ik er dan altijd nog om haar mee te vragen naar de voetbal samen met raffy en mij (werd mij niet in dank afgenomen maar ik vond het wel een leuke grap).
De wedstrijd is redelijk interessant om naar te kijken, dat is helaas niet te danken aan het niveau van het spel. De individuele klasse van de spelers van Suning ligt vele malen hoger dan die van TEDA, maar toch weet TEDA deze wedstrijd (met dank aan een tweede helft vol anti-voetbal met welgeteld 5x goed balbezit op de helft van de tegenpartij) te winnen met 1-0.
Wij vermaken ons allen prima en besluiten deze avond met een drankje op de kamer van Raffy. Tijdens de wedstrijd heb ik meer met Zhan Lei (zoals onze gast heet) gepraat, en veel gelachen. Raffy was meer in gesprek met Ruan (de Braziliaan van Laowai United waar ik wel eens bij mee heb gespeeld) die wij in het stadion zijn tegengekomen.
De zondag is heel warm en benauwd en nodigt dan ook niet uit tot veel activiteit. Ik breng nog wel een bezoekje aan de bank en wandel daarna nog wat in de buurt van ons hotelgebouw. Verder geniet ik deze dag van de tv en de koele temperatuur op mijn kamer dankzij de airco (die op tijd is gemaakt voor het warme weer).
komende week beloofd weer veel hitte en temperaturen rond de 30 graden. Verder staat in het komende weekend een trip naar Xi’an gepland. En je gelooft het of niet, Raffy en ik gaan niet alleen… Wij worden vergezeld door Zhan Lei die Raffy de oren van de kop heeft gezeurd om mee te mogen. Ik heb totaal geen bezwaar, hoe meer zielen hoe meer vreugd. En iemand die Chinees spreekt is nooit weg in een nieuwe omgeving/stad.
Met vriendelijke groet vanuit China,
Koen Stein
Ni hao allemaal,
Veel, maar dan ook heel veel warmte de afgelopen week in Tianjin. Iedere dag temperaturen boven de 30 graden en een echte voorbode voor de zomer die nu echt lijkt te gaan doorbreken hier. Zoals eerder vermeld heeft deze hitte natuurlijk zijn effect op de lengte van mijn lessen of het helemaal niet doorgaan van sommige lessen. Wat betreft mijn werkzaamheden op school valt er dan ook niet veel te melden.
De dinsdag tot en met de vrijdag lopen allemaal nagenoeg hetzelfde, de lessen in de ochtend gaan allemaal door maar worden door de warmte die er ook in de ochtend al is al korter dan de gebruikelijke 40 minuten. Overige lessen, die normaal tegelijkertijd met mijn lessen plaatsvinden, lijken niet te bestaan. De kinderen van deze klassen moeten dan ook binnenblijven, en binnenblijven staat hier gelijk aan studeren, studeren en nog eens studeren. Geen tropenrooster voor de leerlingen…
Door dit alles breng ik meer uren dan mij lief is door op kantoor naast blazende en puffende collega’s. Normaal gesproken zijn deze mensen al moe wanneer ze twee lessen achter elkaar hebben gegeven (wat letterlijk betekent dat zij cipiertje spelen voor een groep van 40 kinderen dat mag doen waar het zin in heeft), dus kun je nagaan hoe “zwaar” ze het hebben bij deze temperaturen. Ik heb echt met ze te doen…en probeer dan ook maar zo min mogelijk te vragen waarom iets zo is of wat er verder vandaag nog staat te gebeuren. Ik wil uiteraard niet op mijn geweten hebben dat ik een Chinees overspannen heb gemaakt (haha, ik besef mij dat ik niet eens kan beschrijven hoe laag de arbeidsethos van deze mensen is!).
Gelukkig zijn er ook nog zaken die mij deze week wél energie bezorgden:
In mijn vorige verslag meldde ik al dat mijn twister spel voor bij de Engelse les enorm aansloeg bij leerlingen en leerkracht, op dinsdag kreeg ik dan ook de vraag of deze mat gebruikt mocht worden bij andere lessen op die school! Hartstikke leuk, hoe meer er gebruik van gemaakt wordt hoe beter! Op de donderdag wordt ik op de school van de Engelse les uitgenodigd om zitting te nemen in de jury tijdens “the english speaking contest”. Deze wedstrijd wordt 1x per jaar gehouden op deze school en is voor leerlingen tussen de 16 en 18 jaar oud, hun Engelse taalvaardigheid wordt op 3 onderdelen (introductie, lezen van een stuk tekst en uitleg van een diagram) gescoord door de jury. Ik ben de buitenlandse expert die het beste Engels spreekt en dan ook alle presentaties dient te voorzien van constructieve feedback...geen probleem. Er worden 12 leerlingen aangekondigd in een filmpje, echter zijn er maar 8 aanwezig. De rest blijkt bij navraag bevangen te zijn door zenuwen tot overgevens toe. Het niveau van het Engels van deze leerlingen is op een tweetal meiden na echt dramatisch te noemen, gelukkig heb ik de tekst die wordt voorgelezen ook ter inzage anders had ik niet geweten wat er werd voorgedragen.
Alle deelnemers nemen plaats recht voor mij en kijken bij alles wat ze doen en zeggen, enkel en alleen naar mij. De overige 50 man in de zaal zijn voor hen niet relevant, zelfs de directeur van de school en een aantal leden van de onderwijsraad van district Hedong lijken even niet te bestaan. Mijn oordeel voor een ieder is zeer mild, aangezien de zenuwen voelbaar zijn en de spanning te snijden is bij iedere presentatie. Ik geef wat tips over de presentatie vaardigheid en geef complimenten voor hun Engelse uitspraak (niet altijd gemeend), ik kon het simpelweg niet over mijn hart verkrijgen om de waarheid te zeggen. Gelukkig eindigt de directeur wel met een duidelijke maar, hij zegt onder de indruk te zijn van het niveau maar geeft tegelijkertijd aan dat dit nog lang geen niveau Engels is dat iemand meer kansen gaat geven op een baan in een internationale setting. Hij pleit dan ook voor meer aandacht voor Engels en de uitspraak van de taal. Gelukkig dat Chinezen zelf ook beseffen dat er nog veel werk aan de winkel is…….dit bied alleen maar meer mogelijkheden voor buitenlandse “experts” zoals ik.
Op vrijdag krijgt mijn school bezoek van de landelijke overheid uit Beijing, het hoogste orgaan op het gebied van onderwijs. Ik moet dan ook de hele dag op het hoofdgebouw aanwezig zijn, want met name de vorderingen op het gebied van de voetbalontwikkelingen van de leerlingen staat vandaag op de agenda. De hele ochtend heb ik samen met collega’s zitten wachten tot de komst van de hoge heren uit Beijing. Alle andere lessen gingen niet door en alles diende in paraatheid te worden gebracht om te laten zien hoe voetbal wordt gegeven aan de leerlingen van de Xiangshan Dao Primary School. Alles dient te gaan zoals de Chinezen het graag willen zien en mij wordt dan ook precies verteld wat voor soort les ik dien te geven, dat ik dit niet de meest geschikte les vindt om het niveau van de leerlingen ten toon te stellen wordt niet eens bij stil gestaan. Het dient gewoon zo te gebeuren…het is een lesje van 10x niks waar enkel en alleen wat wordt gedribbeld met de bal in één rechte lijn. Ik wordt bij de les weggetrokken om kennis te maken met de hoge heren en dames van de Beijing overheid. Sommigen ken ik al van gesprekken met school en HPSS en van mijn aankomst in Beijing in december, verder maak ik even een praatje met de directeur van onze school en de leden van de Board of Education van Tianjin. Of ik al helemaal gewend ben aan de Chinese levensstijl? Of ik al wat Chinees kan praten? En of mijn school goed voor mij zorgt? Ooh heel goed! Ooh je Chinees is heel goed! Keep up the good work!! En dat was het dan maar weer. Een schouderklopje van de directeur van de school en alle commotie is weer voorbij. Terug naar de les………………..maar natuurlijk is die ook gelijk afgelopen wanneer de hoge heren en dames nog maar amper uit het zicht zijn. Gelukkig mag ik wel eerder naar huis vandaag en hoef ik niet nog meer uren op het kantoor door te brengen.
Voor dit weekend had ik op voorhand geen plannen, de nodige zaken dienen zoals elke week weer geregeld te worden (bezoekjes aan de supermarkt, de bank en de schoonmaakwerkzaamheden). Maar verder geen plannen…op vrijdagavond krijg ik bericht van mijn collega voetbalcoach bij het schoolvoetbalteam dat hij kaarten voor de wedstrijd van TEDA van zaterdag heeft. Of ik geïnteresseerd ben? In het voetbal van TEDA niet echt maar zij spelen tegen de nr.2 Suning dat afgelopen zomer een paar honderd miljoen heeft uitgegeven voor o.a. Ramires van Chelsea en een paar andere Brazilianen uit de Europese competities. Dat is wel de moeite waard, en dan daarbij zijn twee gratis kaarten niet iets waar je zomaar nee tegen zegt. Op zaterdag, na het doen van de eerder genoemde noodzakelijkheden, ga ik samen met Raffy en de manager van de baliemedewerkers van ons hotelgebouw naar de omgeving van het TEDA stadion om voor de wedstrijd wat te eten en te drinken. De manager van de balie is vandaag met ons mee op mijn uitnodiging, zij is een superaardige vrouw en heeft ons in het begin veel geholpen. Raffy maakte ooit bij wijze van een geintje de opmerking dat zij beter af was bij hem dan bij haar man, niet wetende dat zij met haar man in scheiding lag en toen nog niet wetende dat Chinezen niet snappen dat dit een grap is als je ze dat niet duidelijk verteld. Sindsdien heeft Raffy dus regelmatig bezoek en krijgt hij bericht op bericht over hoeveel zij wel niet van hem houdt en allemaal voor hem wil doen en betekenen.
Het voelt soms als een stalker voor hem…gelukkig ben ik er dan altijd nog om haar mee te vragen naar de voetbal samen met raffy en mij (werd mij niet in dank afgenomen maar ik vond het wel een leuke grap).
De wedstrijd is redelijk interessant om naar te kijken, dat is helaas niet te danken aan het niveau van het spel. De individuele klasse van de spelers van Suning ligt vele malen hoger dan die van TEDA, maar toch weet TEDA deze wedstrijd (met dank aan een tweede helft vol anti-voetbal met welgeteld 5x goed balbezit op de helft van de tegenpartij) te winnen met 1-0.
Wij vermaken ons allen prima en besluiten deze avond met een drankje op de kamer van Raffy. Tijdens de wedstrijd heb ik meer met Zhan Lei (zoals onze gast heet) gepraat, en veel gelachen. Raffy was meer in gesprek met Ruan (de Braziliaan van Laowai United waar ik wel eens bij mee heb gespeeld) die wij in het stadion zijn tegengekomen.
De zondag is heel warm en benauwd en nodigt dan ook niet uit tot veel activiteit. Ik breng nog wel een bezoekje aan de bank en wandel daarna nog wat in de buurt van ons hotelgebouw. Verder geniet ik deze dag van de tv en de koele temperatuur op mijn kamer dankzij de airco (die op tijd is gemaakt voor het warme weer).
komende week beloofd weer veel hitte en temperaturen rond de 30 graden. Verder staat in het komende weekend een trip naar Xi’an gepland. En je gelooft het of niet, Raffy en ik gaan niet alleen… Wij worden vergezeld door Zhan Lei die Raffy de oren van de kop heeft gezeurd om mee te mogen. Ik heb totaal geen bezwaar, hoe meer zielen hoe meer vreugd. En iemand die Chinees spreekt is nooit weg in een nieuwe omgeving/stad.
Met vriendelijke groet vanuit China,
Koen Stein
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
