Weekverslag 29 en 30
Door: Koen Stein
Blijf op de hoogte en volg Koen
10 Juli 2016 | China, Tianjin
Ni hao allemaal,
Ik moet allereerst bekennen dat ik mij niet aan mijn belofte heb gehouden wat betreft het wekelijks op de hoogte brengen van mijn situatie. Een echte reden is hier niet voor, de afgelopen twee weken heb ik veel nagedacht en met andere coaches gesproken over de huidige situatie waar wij ons allemaal in bevinden en wat de opties voor ons zijn.
Het vreemde is dat er sinds ons vertrek vanuit Shenzhen nog geen communicatie is geweest tussen coaches en HPSS over de vernieuwde werkwijze en de mogelijkheden die dit met zich meebrengen voor de coaches die reeds in China zijn. Her en der is er wat informeel contact geweest om te polsen hoe sommigen er in staan. Dit zorgt uiteraard onderling tussen de coaches voor veel gespeculeer, bij navraag bij HPSS wordt er gevraagd om geduld… WHAT ELSE IS NEW??!!
Des te meer reden om niet meer samen te werken met een dergelijke organisatie.
De meeste coaches die ik spreek staan er hetzelfde in, we gaan voor een “louis van gaaltje” wat inhoudt dat wij onze huidige termijn zullen volmaken om zelf met opgeheven hoofd afscheid te kunnen nemen van HPSS en onze directe werkgevers… de scholen en lokale overheden.
Maar hoe dan verder? Weer terug naar Nederland? of op zoek naar een langer verblijf in China?
Nu we er toch zijn gaan we voor dat laatste. Onze aversie keert zich enkel en alleen tegen HPSS en hun werkwijze en niet tegen de scholen, lokale overheden en andere Chinezen waar wij mee te maken hebben gehad de afgelopen maanden. Sterker nog…China heeft ons allen positief verrast en wij vermaken ons hier prima!
In de eerste week na mijn terugkomst uit Shenzhen zijn er examens op mijn school en dus geen sportlessen. Tegelijkertijd betekent deze toets week de laatste officiële week school voor de basisscholen in Tianjin, de zomervakantie staat op het punt om te beginnen. Gedurende deze week ben ik vooral bezig met zaken als boodschappen doen, bankzaken regelen en allerlei andere zaken om weer in Tianjin te kunnen rondkomen. Daarnaast ga ik meerdere dagen en avonden op stap met Sara die ik heb leren kennen hier op de universiteit, een Chinese die Engels studeert. Zeer leuk gezelschap om de grote hoeveelheid vrije tijd mee te doden.
De afgelopen week ben ik voor twee dagen naar Beijing afgereisd om mijn Nederlandse collega’s
Bas en Robert, waar ik in Shenzhen veel mee optrok, een bezoekje te brengen en uiteraard te praten over de huidige situatie rondom HPSS e.d.
Daarnaast speel ik samen met hen ook een mini EK-toernooitje, waar bij hoge uitzondering Nederland en Noorwegen wel van de partij zijn. Samen met een aantal andere Nederlanders bereiken wij de kwartfinale van dit toernooitje, die finales worden komende dinsdag gespeeld. Het niveau ligt een stuk hoger dan wat ik gewend ben in Tianjin, waardoor het gelijk ook een stuk aantrekkelijker is om mee te doen.
Na afloop van het toernooitje gaan wij naar het appartement van Bas voor een kleine alcoholische versnapering en het nodige geouwehoer. Tot onze eigen verbazing is het al 04:30 wanneer wij de eerste aandrang tot slaap voelen. Gezelligheid kent ook in China geen tijd. Supergezellig allemaal.
Bas en Robert zijn momenteel 4 maanden in China, waar ik er toch al bijna 8 maanden ben, en het is grappig om te constateren dat zij tegen dezelfde zaken aanlopen op hun scholen zoals wij dat hadden rond die periode. Ook zij proberen direct bij hun school aan het werk te kunnen om nog langer in China te kunnen blijven, momenteel is dat allemaal moeilijk, moeilijk en krijgen zij geen uitsluitsel.
Op woensdag, na een heerlijk ontbijt bij een mediterraans restaurant in het zuiden van Beijing, keer ik weer terug naar Tianjin met de hogesnelheidstrein. Het is zichtbaar vakantietijd voor veel chinezen, ik kan haast over de koppen lopen op het station in Beijing. N.B. treinstations in China zijn te vergelijken met een gemiddeld vliegveld in Europa, dit om een beeld te geven van de grote hoeveelheid mensen die deze dagen naar alle uithoeken van het land willen reizen.
Mijn trein brengt mij met 30 minuten alweer op de plek van bestemming en ik kan dan ook snel de drukte ontvluchten en genieten van de rust op mijn kamer en in het hotelgebouw van de Universiteit.
Ook hier is het merkbaar komkommertijd, het semester is ten einde en op enkele tentamendagen na is het ook hier zomervakantie. Het grote gros van de buitenlandse studenten is weer terug naar hun thuisland of maakt gebruik van de mogelijkheid om te gaan reizen. Wat een rust…
Donderdag en Vrijdag geven Raffy en ik een tweedaagse cursus aan 200 voetbalcoaches die in het Hedong district van Tianjin werkzaam zijn op basis- en middelbare scholen. Wij geven in twee dagen d.m.v. presentaties en proeftrainingen een beeld van hoe een training dient te worden opgebouwd en dat het van belang is dat er per training aandacht wordt besteed aan één of twee aspecten van het voetbalspel. Dus vooral niet gelijk van 0 naar 100 willen in enkele weken tijd.
Alles wordt, zoals gebruikelijk, overgetekend, gefotografeerd of zelfs gefilmd. En iedereen vraagt dan ook of zij de presentatie mogen kopiëren naar hun eigen computers… mooi niet!
Dat men wel alle informatie wil hebben maar totaal niet nadenkt tijdens onze presentaties blijkt eens te meer op het veld. Wij stellen een aantal vragen aan de aanwezige coaches om te kijken in hoeverre zij de strekking van ons verhaal begrijpen en zouden kunnen toepassen… een grotere stilte heb ik nooit eerder horen vallen bij een vraag over voetbal. De antwoorden op onze vragen gaven we nog net niet zelf, maar het scheelde ook niet veel.
De tweede dag was er gelukkig wel een aantal coaches dat wat actiever meedeed en ook juiste antwoorden kon geven op de vragen die wij stelden…klein succesje behaald!
De dankbaarheid was zeer groot na afloop, dit bleek uit het grote aantal coaches dat op de foto wilde en uit het feit dat wij beiden 4000 yuan (iets meer dan €500) kregen uitgekeerd van de Board of Education van Tianjin (altijd mooi meegenomen).
Gisteren (zaterdag) zijn Raffy en ik uitgenodigd voor een BBQ met onze Oezbeekse buren, zijn gaan komende week weer terug naar hun thuisland. Een heerlijke maaltijd met voldoende gezelligheid ter afsluiting van hun tijd in China en de kennismaking met ons een kleine 7 maand geleden. Bij terugkomst op mijn kamer kreeg ik bericht van Bas uit Beijing dat hij komend schooljaar ook mag blijven werken op zijn school, heel mooi nieuws voor hem. Maar dat was nog niet alles… zijn school heeft contact met andere scholen in Beijing gehad over de situatie met de Nederlandse coaches en of zij geen interesse hebben om hen voor nog een schooljaar in dienst te nemen. Een aantal scholen stonden hier zeer positief tegenover en willen graag gebruik maken van de Hollandse expertise op voetbalgebied. Zo komt het dus dat ik vanochtend mijn voetbal CV heb doorgestuurd aan Bas die dit via zijn school gaat verspreiden aan twee of drie andere middelbare scholen in Beijing. Wellicht kan ik zodoende verhuizen naar Beijing en nog minimaal een jaar langer werkzaam zijn in China.
Geen enkele garantie natuurlijk, dus afwachten.
De komende week heb ik nog 4 trainingen met het schoolvoetbalteam, daarna heb ik 4 weken vrij gevraagd om te kunnen reizen. Daarnaast hebben Sport8 en HPSS gedurende een aantal van die 4 weken ook nog zomerkampen, waar ik mijn beschikbaarheid ook reeds voor heb door laten schemeren. Dat zou wederom betekenen dat ik op kosten van mijn werkgever naar een plek in China kan reizen waar ik tot nu toe nog niet ben geweest. Ook hiervoor geldt: afwachten.
De hartelijke groeten vanuit Tianjin,
Koen Stein
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley