Weekverslag 36

Weekverslag 36
Hij komt, hij komt…
Ik waan mij de afgelopen dagen een beetje als Sinterklaas. Genoeg overeenkomsten te vinden tussen de goedheiligman en mijn persoon op dit moment…
Nee, ik heb nog geen lange baard en ook geen schimmel tussen de benen. Wel een jaartje ouder en verheugd op de reis en verblijf in Nederland.
Overeenkomsten zijn er voldoende: allebei nagenoeg een jaar uit Nederland verdwenen, om het jaar erop weer met een lading cadeaus terug te keren. Beiden zullen wij maar enkele weken in Nederland verblijven om daarna weer terug te reizen naar het land van herkomst.

De afgelopen week ben ik nog behoorlijk druk geweest voor de laatste zaken omtrent mijn nieuwe aanvraag voor een visum in China. Dit betekende dat ik naar Beijing moest afreizen voor achtereenvolgens een medische keuring, het maken van pasfoto’s, het ondertekenen van papieren omtrent mijn criminele achtergrond e.d. Hierdoor was ik tot en met afgelopen woensdag behoorlijk druk.
Donderdag tot en met zaterdag krijgen wij bezoek van onze (ex) collega’s van HPSS uit Beijing, waar wij veel contact mee hebben gehad sinds onze komst naar China. Aan Raffy en mij de eer om deze drie heren rond te leiden in “onze” stad. Zonder in details te treden over alle activiteiten van die dagen, kan ik zeggen dat zij een goed beeld hebben gekregen van Tianjin… Zowel overdag als in de avond en nacht.
Ons gezelschap bestond uit 5 coaches (2 Tianjin, 3 Beijing), waarvan er momenteel 4 nog een jaar langer in China werkzaam zullen zijn. Bas en Robert zullen in Beijing blijven en op de scholen waar zij afgelopen jaar ook hebben gewerkt, Raffy en ik zullen ook allebei in Beijing gaan werken. Zoals jullie weten ga ik aan de slag voor Sport8. Raffy heeft een mooie baan gevonden bij de Beijing Kickers een voetbalclub opgericht door twee Duitsers, die veelal Duitse kinderen van een groot aantal van de internationale scholen in Beijing onder hun hoede heeft.
Het mooiste gegeven is dat wij allemaal niet meer voor HPSS werkzaam zullen zijn, en allemaal onder verbeterde voorwaarden zullen gaan werken in Beijing.
Na afloop van deze geslaagde dagen op stap met onze toekomstige stadsgenoten staan er nog een aantal andere afspraken op het programma voordat ik daadwerkelijk kan gaan opruimen en inpakken. Op zaterdagavond gaan Raffy en ik uiteten met de superaardige vrouw van de frontdesk (ook wel bekend als de vrouw van Raffy) om haar te bedanken voor al haar hulp en de geweldige tijd in Tianjin. Op zondag ben ik uitgenodigd bij een collega van de Xiangshan Dao Primary School. Hij was een directe collega en heeft bij veel lessen voor mij gefungeerd als vertaler, en was helaas nog op vakantie bij de afsluitende dag op school van een paar weken geleden.
Ik wordt uitgenodigd om bij hem thuis te komen eten, zijn vriendin en zijn moeder hadden dan ook hun stinkende best gedaan voor een geweldig avondmaal. Het was zeer gezellig en overheerlijk.
Bij mij mijn terugkeer in China moeten we dat zeker nog eens overdoen!
Vandaag ben ik dan echt begonnen met het scheiden van zaken die meegaan naar Nederland en zaken die in China zullen achterblijven. De muur van mijn kamer die volledig gevuld was met kaarten en foto’s vanuit Nederland is langzaam maar zeker weer wit geworden. De lades van mijn bureau zijn allemaal leeg en de inhoud is verdeeld onder de afvalbak en een grote envelop met zaken die in mijn koffer zullen belanden. Op de badkamer is de wastafel en directe omgeving ook weer meer zichtbaar geworden, door het feit dat de meeste aangebroken potjes, flesjes en tubes zijn verwijderd.
Tijdens het typen van dit verslag kijk ik nog eens links en rechts om mij heen en zie dat mijn kamer steeds meer terug veranderd in de hotelkamer die ik een kleine 9 maand geleden aantrof.
Het was een mooie eerste periode in China voor mij: veel van dit land en haar cultuur mogen zien, veel nieuwe vrienden en kennissen mogen ontmoeten, de beginselen van de Chinese taal mogen leren en bovenal een geweldige tijd met het trainen van leerlingen, leerkrachten en voetbalcoaches in China waar voetbal echt nog in de kinderschoenen staat.
Ik ben zeer verheugd op mijn terugkeer naar Nederland, maar ben ook zeker blij met het feit dat ik nog een jaar kan bijdragen aan het ontwikkelen van het voetbal in China.
Wie had durven denken dat ik langer dan die eerste periode in China zou gaan verblijven… ik een kleine 9 maanden geleden zeer zeker niet.
Bij deze wil ik een ieder bedanken voor het lezen van deze verslagen en het geven van reacties. Begin oktober ga ik beginnen aan “hoofdstuk 2” van mijn periode in China, hopelijk ook met jullie als lezers. Zonder het door te hebben gehad hebben toch veel meer mensen mijn verslagen gelezen dan dat ik ooit zou denken…hiervoor kan ik niet anders dan dankbaar zijn.
hopelijk tot snel in Nederland.
Met vriendelijke groet vanuit China,
Koen Stein