Weekverslag 13

Weekverslag 13
Ni hao allemaal,
Vanuit een zonovergoten Tianjin doe ik jullie verslag van de afgelopen week, gisteren en vandaag (dinsdag) was het ruim 15 graden en volledig helder hier. De rest van de week schijnt dit mooie en warme weer door te zetten…maar je weet het nooit hier.
De afgelopen week is er veel gebeurd naast het feit dat het weer de eerste lesweek na het chinees nieuwjaar was. Waar ik op maandag niet anders kon dan stilzitten op mijn kantoor, door het ontbreken van passende kleding en schoeisel bij de leerlingen, des te enerverender was de dinsdag. Een kleine twee weken geleden hebben wij met zijn drieën een eerste opzet geschreven voor een plan dat wij graag willen gaan uitvoeren in het district Hedong (het district van Tianjin waar ook onze scholen gevestigd zijn). De speerpunten van dit plan hebben wij gepresenteerd aan de voorzitter van de Board of Education van Hedong, Mr. Mah. Na het lezen van onze plannen was hij dusdanig enthousiast dat hij ons op dinsdagmiddag uitnodigde op zijn kantoor. Dat sommigen van ons nog verplichtingen hadden op school moest dan ook maar wijken voor deze bijeenkomst.
In afwachting van het gesprek verzamelden wij op de school van Mick aangezien deze het dichts bij het kantoor van de Board of Education ligt.
Eenmaal op het kantoor aangekomen worden wij meer dan hartelijk welkom geheten door Mr. Mah en zijn assistent en tolk, het is overduidelijk zichtbaar dat deze man zich heeft verheugd op dit moment. We zitten nog maar net en hij begint vol passie (weliswaar in het chinees) tegen ons te praten. Jullie moeten weten dat je normaal gesproken nauwelijks emotie kan zien of horen tijdens een gesprek met Chinezen...aangezien de taal verschillende tonen bevat die bepaald welk woord er wordt gezegd. Een hardere toon of een kortere toon zijn dan ook geen teken van ergernis of boosheid, enkel en alleen de manier waarop woorden dienen te worden uitgesproken.
Bij deze man is dit keer wel overduidelijk te proeven dat zijn stem een bepaald enthousiasme en vreugde met zich meebrengt.
Het blijkt dat Hedong sinds jaren hét sportdistrict van Tianjin is, en wil blijven. Echter is er in China nauwelijks sprake van continuïteit, zo ook niet in het beleid van de overheid. Dat Hedong deze naam heeft gekregen is voornamelijk te danken aan de scholen die, zonder zich daar bewust van te zijn of mee bezig te houden, toch voldoende sportief talent weten voort te brengen.
Door de recente wetgeving, waardoor wij ook in China zijn, zijn andere districten ook meer bezig met sport. Dit zorgt er de laatste jaren voor dat andere districten Hedong meer en meer benaderen op het gebied van sport. Ons plan komt dus bijna als een geschenk uit de hemel…
Om een lang verhaal kort te maken, wij zullen vanaf deze maand (maart) onze medewerking gaan verlenen aan het verbeteren van het voetbal-elite project dat Hedong sinds enkele jaren heeft. Dit houdt in dat wij trainingen zullen gaan geven aan alle geledingen van deze teams, dus zowel spelers als trainers. Twee spelers van mijn schoolteam zitten in het elite-team en zo heb ik begrepen dat zij tot nu toe nog nooit in die samenstelling hebben getraind. Zij spelen alleen toernooien en wedstrijden in en tegen andere steden, al zijn deze momenten jaarlijks op twee handen te tellen.
Verder wordt er gekeken naar één van onze punten waarin wij aangeven graag willen proberen om samen te gaan werken met de twee professionele clubs die de stad rijk is. Deze clubs hebben geen jeugdopleiding en nemen pas spelers aan/contracteren pas spelers vanaf 16 á 17 jaar. In het voortraject zijn zij niet tot nauwelijks betrokken bij de voetbalontwikkeling in de stad en de districten.
Dit zullen de eerste activiteiten die wij de komende maanden zullen gaan ontplooien, en van daaruit hopen wij ook toe te kunnen komen aan de overige punten van ons plan. Alles met het doel om uiteindelijk heel Tianjin te kunnen voorzien van “the Dutch way” op het gebied van voetbal en de ontwikkeling van jeugdspelers.
Ter afsluiting van ons samenkomen worden wij uitgenodigd voor een avondmaaltijd in een restaurant, waar uiteraard meerdere malen geproost moet worden op de toekomstige successen en de waardering voor onze aanwezigheid en betrokkenheid. De Chinese rijstwijn (45% of meer alcohol) en de nodige biertjes (gelukkig heeft bier in China maar 2,5% alcohol) zijn hier voor nodig. Deze hele dag en de nodige drankjes maken dan ook dat ik een heerlijke nachtrust heb genoten.
De overige dagen van deze week geef ik mijn dagelijkse lessen op school. De kinderen hebben zichtbaar moeite met de overgang tussen alle vrije dagen en de druk en strenge regels die op school gelden. Meer dan eerder zijn er interventies van mijn Chinese collega’s nodig om sommige raddraaiers weer in het gareel te krijgen.
Op vrijdag wordt ik na schooltijd meegenomen door een aantal collega’s naar een op en top Chinees restaurant. Hier is alles dusdanig aangekleed dat het doet herinneren aan de tijd van het communisme voor het uitroepen van de volksrepubliek China. Al het personeel loopt in een beige Kim Yong Il broekpak met bijpassende pet met rode ster. Het voedsel is niet geweldig te noemen, maar de ambiance maakt een hoop goed. Ook hier is het grappig om te zien hoe anders sommige Chinezen/mensen zich gedragen wanneer zij niet aan het werk zijn. Ik krijg tijdens dit diner dan ook meer te weten en te horen van en over collega’s dan ik tot nu toe te weten ben gekomen.
Vanuit HPSS blijven de berichten komen dat zij snel met ons om tafel willen om de vernieuwde en hopelijk verbeterde aanpak met ons te bespreken. Komende vrijdag komt men bij ons langs…
De messen zijn van onze kant geslepen en wij zullen dan ook het bekende vuur aan de schenen van onze werkgever gaan leggen. Hopelijk met een bevredigende afloop voor beide partijen.
Met vriendelijke groet vanuit Tianjin,
Koen Stein