Weekverslag 33 t/m 35

Weekverslag 33 t/m 35
Ni hao allemaal,
Het is alweer enige tijd geleden dat ik een verslag jullie kant op heb gestuurd. Ondanks dat ik geen officiële verplichtingen meer heb voor school, zijn mijn dagen drukker en gevulder dan ooit.
Week 33 en 34 ben ik bijna fulltime aan de slag geweest voor Sport8, zij organiseerden in deze weken verschillende coaching programma’s voor Chinese gymleerkrachten en voetbal coaches. In de week van 25 t/m 30 juli was het de beurt aan Chengdu. Chengdu is één van de grootste steden van de Sichuan provincie, dat vooral bekent staat om de rode pepers die de naam van de provincie dragen en het feit dat in deze provincie nog altijd reuzenpanda’s in het wild voorkomen. Chengdu heeft meerdere gebieden waar panda’s zowel in gevangenschap als in het wild te zien zijn.
De uren die wij in een korte tijd maken voor deze cursussen zijn niet misselijk, twee sessies per dag á 3 uur per sessie… en dat in de brandende zon met een temperatuur rond de 35 graden. Aan het eind van onze vijf dagen in Chengdu was dan ook iedereen volledig opgebrand.
Op de dag van vertrek zagen mijn Amerikaanse collega en ik toch nog de kans om een kleine twee uur rond te lopen in het reuzenpanda verblijf van Chengdu waar panda’s worden gefokt en worden groot gebracht met als belangrijkste doel: het uiteindelijk uitzetten in het wild. De panda’s worden dan ook zo min mogelijk door verzorgers geholpen of aangeraakt, en bij de buitenverblijven wordt dan ook zoveel mogelijk stilte van de bezoekers gevraagd.
Al met al een mooie wandeling door een zeer natuurrijk park, helaas wel te kort.
Onze vlucht terug naar Beijing staat gepland voor rond het middaguur, ruim op tijd bij de gate aangekomen horen wij dat de vlucht is vertraagd vanwege de orkaan die in het zuiden van China raast. Gezien wij in het zuidwesten zitten wil men afwachten of het slechte weer dichterbij komt of weer wegtrekt. Na uiteindelijk 6 uur te hebben moeten wachten vertrekken wij dan eindelijk naar Beijing.
Normaal gesproken zou ik niet zoveel geven om die paar uur vertraging en het wachten, echter deze keer wel. Ik heb namelijk twee dagen tussen het vertrek vanuit Chengdu en de volgende trip. En ik moet de doorweekte kleding die ik bij mij heb toch echt een keer gaan wassen.
Eenmaal terug in Beijing, aan het begin van de avond, zo snel mogelijk terug naar Tianjin om kleding te kunnen wassen en een goede dag rust te nemen voordat Yangzhou op het programma staat.

Ook in Yangzhou staat een meerdaagse coachingscursus op het programma, echter is het weer hier een stuk minder dan in Chengdu. Grote hoeveelheden regen en perioden van strak blauwe hemel en zonneschijn wisselen elkaar hier binnen enkele uren af. Uiterst onvoorspelbaar en dus redelijk spannend m.b.t. het doorgang vinden van onze cursus.
De eerste avond na aankomst horen wij dat er een uitwijkmogelijkheid is naar een basketbalzaal op de campus waar wij les gaan geven. De cursus kan dus doorgaan, alleen de ruimte zal daar erg beperkt zijn. De volgende ochtend regent het weer eens en het veld waar wij zouden trainen staat volledig blank… dan maar naar binnen met de hele groep.
Dat periodiek onderhoud geen bekend woord is in China mag al geen verrassing meer zijn, maar bij binnenkomst in de zaal werden toch enkele wenkbrauwen gefronst. Grote emmers en een aantal mannetjes met dweilen probeerden de vloer zo droog mogelijk te krijgen en houden, terwijl het lekken van het dak in volle gang bleef.
De oefeningen die wij geven, geven we dus letterlijk tussen de obstakels in de zaal. We noemen het maar een extra (voetbal)weerstand deze dagen…
Beide cursussen worden met goed gevolg afgesloten. De leerkrachten en coaches zijn allemaal weer voorzien van de nodige tekeningen van oefeningen, handtekeningen en foto’s van en met hun buitenlandse cursusleiders, en zijn zodoende weer klaar voor een nieuw schooljaar.
Deze twee weken hebben er qua vermoeidheid behoorlijk ingehakt, en ik ben dan ook blij dat ik weer in Tianjin ben. De komende dagen, bij gebrek aan verplichtingen, heb ik dan ook voldoende tijd en ruimte om de batterij weer volledig op te laden.

Daar waar ik druk bezig was met het verzorgen van cursussen, het geven van trainingen, uitdelen van handtekeningen en het poseren voor een vrachtlading aan foto’s, werd er achter de schermen hard gewerkt aan een langer verblijf in China. De internationale school uit Beijing waar ik jullie eerder over berichtte kon mij helaas niet aannemen, aangezien zij mijn werkvergunning niet rond kregen. Waar dit precies op vastlag is mij tot op heden niet geheel duidelijk geworden.
Verder had ik nog contacten in Shanghai en in Beijing bij Sport8. Vanuit Shanghai moet ik nog steeds iets te horen krijgen, en ik ga er dan ook vanuit dat dat hem niet meer wordt.
Sport8 kende mij inmiddels en waren zeer enthousiast om mij voor minimaal nog een jaar in Beijing te houden. Momenteel zijn zij bezig mijn werkvergunning rond te maken. Dit gaat met kleine stapjes per keer… eerst moet alles in Tianjin naar behoren worden afgehandeld en moeten alle documenten vanuit hier in bezit komen van Sport8 in Beijing. Vervolgens moeten er weer nieuwe brieven gemaakt worden waarin ik als buitenlander wordt uitgenodigd om voor Sport8 te komen werken. Daarna moet ik wederom allerlei kopieën van diploma’s, VOG’s, paspoort en dergelijke aanleveren voor de nieuwe Visum termijn. Ook moet ik wederom een medische keuring ondergaan, alvorens er een nieuwe werkvergunning wordt verleend. Komende week ga ik naar Beijing voor die medische keuring en het ondertekenen van het contract met Sport8.
Het is de bedoeling dat ik de eerste maanden op een school aan de slag ga als voetbaltrainer van de schoolvoetbalteams aldaar, dus geen standaard gymlessen meer. Na het Chinese nieuwjaar, zeg maar februari 2017, ga ik vaker op reis voor het geven van demotrainingen, cursussen en presentaties op verschillende scholen en plaatsen door heel China. Dit alles om het product van Sport8 aan de man te brengen en dus zoveel mogelijk scholen te laten aansluiten bij Sport8, waardoor er weer meer permanente plekken voor buitenlandse coaches in China gerealiseerd worden.
25 augustus kom ik dan dus ook tijdelijk terug naar Nederland, voor een vakantie van ongeveer een maand. Begin oktober wil men dat ik start op mijn nieuwe werkplek in Beijing.
Sport8 zal in de tussentijd een appartement in Beijing regelen, en de school waar ik voor ga werken zorgt voor de onkosten m.b.t. vervoer, telefoon en eten. Zoals ik dit in Tianjin dus ook al gewend ben.

De afgelopen week was ik dan ook vrij van enige werkzaamheden, maar ben ik wel nagenoeg elke dag in de weer met het aanleveren van verschillende materialen, het laten maken van pasfoto’s en het plannen van de minitrip naar Beijing voor de medische keuring. Tussendoor heb ik gelukkig tijd voor mijzelf en deze gebruik ik voor verschillende doeleinden: het kijken naar de olympische spelen, het kijken van voetbal uit Europa, zelf sporten in de sportschool, boodschappen doen en het afhandelen van de laatste zaken omtrent telefoon, bank en verblijf in Tianjin.
Op de kop af nog tien dagen voordat ik weer naar Nederland vertrek, alle onnodige kleding en attributen zijn inmiddels weggegooid en hebben ruimte gemaakt voor de nodige souvenirs e.d. voor familie en vrienden in Nederland. Het feit dat hiervoor een extra handbagage koffer nodig is zegt volgens mij wel genoeg over de hoeveelheid spullen die ik voornamelijk als cadeau heb gekregen sinds mijn komst in December 2015.
Ik verwacht dat dit nog niet mijn laatste verslag vanuit China gaat zijn, aangezien er de komende week/10 dagen toch nog noemenswaardige zaken staan te gebeuren.
En over een laatste verslag valt al helemaal niet te spreken wanneer ik mij bedenk dat ik minimaal nog 10 maanden in China ga verblijven… eerder een laatste verslag van de eerste periode in China.
(hopelijk volgen jullie deze redenatie en mijn verslagen ook de komende periode nog).
Met vriendelijke groet vanuit China,
Koen Stein