Weekverslag 20

Weekverslag 20
Ni hao allemaal,
De afgelopen week was er wederom voldoende te beleven, geheel in Chinese stijl. Dus allerlei bijzonderheden die pas op het laatste moment worden gemeld.
Te beginnen met de maandag, ik ben zoals gebruikelijk rond 08:00 uur op school. Om vervolgens te wachten tot 10:00 uur of soms later om mijn eerste les te starten. Deze tijd gebruik ik dan ook regelmatig om nog even de binnenkant van mijn ogen te bekijken. Zo ook deze maandag… mijn persoonlijke “Bassie en Adriaan” momentje werd abrupt ten einde gebracht door een collega leerkracht die met veel drukke gebaren mij duidelijk maakt dat ik onmiddellijk mijn spullen moet pakken en met hem mee moet komen. Eenmaal buiten staan de spelers van het voetbalteam die op dit gebouw les krijgen al te wachten. Samen met mijn collega leerkracht lopen wij de 700 meter naar het hoofdgebouw. Daar gaat alles (de rituelen aan het begin van de schooldag e.d.) redelijk nerveus en een stuk serieuzer dan normaal… ik ben mij nog steeds niet bewust van wat er precies gaande is. Tot ik een cameraploeg het dak van het schoolgebouw bij het veld zie beklimmen. Hoog bezoek van CCTV de publieke omroep van China en met 15 zenders ook gelijk de grootste en belangrijkste mediabron in geheel China. De nervositeit is enigszins te begrijpen.
Dat mensen graag hun beste beentje voor zetten als iets dergelijks gaande is, dat begrijpt natuurlijk iedereen. Echter het verschil met normaal is in China 10x groter dan in Nederland… leerkrachten die normaal nog geen twee woorden wisselen met leerlingen en sommige collega’s en met maar één enkele strenge, ondoorgrond bare en norse emotie op hun gezicht zijn vandaag ineens op hun paasbest en lijken ineens te zijn veranderd in volwaardige personen (die zelfs bij tijd en wijle schijnen te kunnen lachen en anderen aan het lachen kunnen maken).
De maandag wordt verder een hele, hele, hele maar dan ook hele langdradige dag. Ik moet een wedstrijd en een training organiseren voor het schoolvoetbalteam. Alles wordt nagenoeg in scene gezet en dient regelmatig overgedaan te worden. Vervolgens worden er meerdere interviews afgenomen met verschillende leden van het bestuur, leerkrachten en voetbalspelers. Ik mag zoals velen een nummertje trekken en rustig wachten op mijn beurt. Het interview met mij duurt ongeveer 30 minuten en wordt afgenomen door een Engels docente van mijn school, deze is dusdanig nerveus dat zij meerdere keren de vragen met mij wil doornemen. Wij hebben dan ook veel contact deze dag en sindsdien ook op school regelmatig contact. Zoals veel Chinezen nodigt zij mij graag uit op haar kantoor voor koffie of thee om Engels met mij te kunnen praten. Altijd leuk en gezellig!
De dag eindigt op school rond 19:00 uur, helaas heb ik mijn gebruikelijke Engelse les op de andere school moeten laten schieten vandaag. Gelukkig hadden de scholen dit al wel met elkaar gecommuniceerd(!).
Op dinsdag geef ik mijn lessen zoals normaal gesproken ook gebeurt, om na de lunch de wandeling te maken naar het andere schoolgebouw voor de schoolvoetbal training. Ook deze dag zijn er nog altijd opnames voor CCTV, waardoor mijn ruimte op het veld behoorlijk wordt beperkt. Ook de leerlingen zijn behoorlijk afgeleid door de aanwezigheid van de crew en alles wat er omheen gebeurt. Kortom, een weggegooide training deze week.
Gelukkig ben ik vandaag wel op tijd terug om een bezoek te brengen aan de sportschool om de nodige energie en een vleugje frustratie kwijt te kunnen.
Op woensdag is de rust gelukkig weer wedergekeerd en gaat alles weer zoals vanouds. Het weer is deze week wederom geweldig te noemen… het is rond de 28 graden met een strak blauwe hemel en een lichte zeebries. Heerlijk om op het veld te mogen staan en lessen te mogen draaien.
De lessen lopen prima, op wat kinderen die het te warm vinden en weigeren om mee te doen met de oefeningen na. Helaas voor hen ben ik geen Chinese leerkracht die dit toelaat en ik zit hen dan ook constant achter de broek aan als zij weer gaan zitten of zelfs liggen. 
Tijdens de lunch bereikt mij het bericht dat er Zaterdag in de ochtend wedstrijden zijn van het schoolteam waar ik ook bij aanwezig dien te zijn….daar gaat de trip naar Beijing voor dit weekend.
En even later krijgen wij (de coaches in Tianjin) een bericht van onze Nederlandse vriend in Tianjin die op zoek is naar een trainer dit weekend die in Baoding (ten zuidwesten van Tianjin) training wil gaan geven voor een aantal leerkrachten en leerlingen op een basisschool.
Het betreft hier 3 dagen, dus tot en met maandag, in eerste instantie moet ik door de bezigheden op zaterdag en mijn lessen op maandag nog afzeggen.
Niet veel later word ik gebeld door Raffy met de vraag of ik niet samen met hem naar Baoding wil? Prima maar hoe gaan we dit allemaal regelen?
De vrienden van Sport8 (waar wij ook in Baotou voor hebben gewerkt) zijn akkoord gegaan met een voorstel van Raffy dat hij tot en met maandag blijft en ik alleen zaterdag en zondag meekom. Hierover later meer…
Donderdag en vrijdag verlopen geheel naar verwachting. Alle lessen gaan door en er wordt volop gewerkt aan het verbeteren van de voetbalvaardigheid van de kinderen.
Mijn vrijdagmiddag, waarin ik geen lessen heb, breng ik bijna volledig door op het kantoor van mijn collega docent. Zij heeft speciaal allerlei soorten koffie en thee gekocht zodat ik mijn favoriet kan kiezen. Een zeer leuk en ontspannen begin van mijn weekend dat verder alles behalve rustig zal gaan zijn.
Op zaterdag rond het middaguur (na mijn wedstrijdjes in de ochtend met het schoolteam) reizen Raffy en ik in een klein uurtje per trein vanuit Tianjin naar Baoding in de Hebei provincie. We worden door ons ontvangstcomité direct naar een restaurant gebracht waar wij beginnen met een lunch met onze vertaler en contactpersoon (werkzaam voor Sport8) onze chauffeur en de principal van de kindergarten waar wij deze middag voor aan de slag gaan. Tijdens de lunch wordt duidelijk dat wij als onderdeel van een soort manifestatie op een groot en centraal plein in Baoding kinderen in de leeftijd van 4 tot 6 jaar zullen begeleiden bij een aantal voetbalspelletjes en partijvormen. Dit alles in samenwerking met de leraressen van de kindergarten en een aantal mensen van Sport8. Het is een zeer geslaagde middag en alle kinderen en ouders gaan zichtbaar tevreden richting huis.
Hier blijkt eens te meer dat Sport8 duidelijk een andere tactiek kiest om voetbal te promoten in China dan HPSS, ondanks dat beide partijen toch een vergelijkbaar contract hebben met de Chinese overheid. Waar wij voor HPSS dagelijks werken op één school in één en dezelfde school, kiest Sport8 verschillende steden en scholen uit om door middel van goed georganiseerde evenementen en trainingen zichzelf kenbaar te maken als partner voor scholen en andere partijen in China die willen meewerken aan het opzetten en verbeteren van de Chinese voetbalcultuur.
Alle materialen die wij gebruiken bevatten het logo van Sport8, grote banners worden geplaatst, flyers en buttons met een karikatuur van Wesley Sneijder worden uitgedeeld en wij krijgen beiden een setje kleding dat wij direct mogen houden als blijk van dank. De overige medewerkers en vrijwilligers zijn ook allemaal gekleed in een trainingspak met het logo van Sport8. 
Overal op het plein kleurt het dan ook oranje met het logo van Sport8...hier kan HPSS een voorbeeld aan nemen. Want zeg nou zelf, hoe zorg je ervoor dat men je leert kennen en blijft onthouden? 
Veel reclame en het uitdelen van gratis goederen heeft overal op de wereld dezelfde uitwerking, er wordt over je gepraat!
Dat wij wederom in de provincie zijn belandt blijkt wederom uit het aantal mensen en kinderen dat met ons op de foto wil na afloop van onze werkzaamheden, het aantal mensen dat bijna van hun (motor)fiets valt om ons na te kijken en het gesmoes en gegiechel dat ons volgt.
Wij worden van Baoding vervoert naar een kleinere plaats net buiten de stad waar ons hotel zich bevindt. Boading is een stad met 10 miljoen inwoners en voor Chinese begrippen een stadje, de omliggende plaatsen hebben allemaal tegen de 500.000 inwoners en zijn duidelijk gericht op landbouw. Bij het verlaten van de snelweg lijkt het alsof wij met één klap in de 3e wereld terecht zijn gekomen. Overal ligt afval langs de weg of in grote hopen op straat, de wegen zijn niet of gedeeltelijk verhard, er rijden veelal tractoren en soms paard en wagen en de persoonlijke hygiëne van de mensen is ineens met factor 50 gedaald. En hier moet ons hotel ergens liggen? 
Ergens in de middle-of-nowhere doemt ineens een reusachtig, schoon en wit bouwwerk op. Het is ons hotel dat zo uit een sprookje van duizend-en-één-nacht zou kunnen komen. Een geweldig hotel met een tropisch zwemparadijs, een geweldig restaurant en prima kamers.
Wij worden bij aankomst begroet door mensen van de school waar wij morgen een presentatie en een training zullen gaan geven. Samen met deze mensen gaan wij meerdere malen op de foto om vervolgens aan het avondeten te beginnen.
Na de nodige proostmomenten en dankbetuigingen over en weer, nemen wij onze intrek in onze kamers.
De volgende dag moeten wij vroeg op om richting de school te gaan en te beginnen met onze presentatie en demotraining voor de leerkrachten van deze school. Om na de lunch terug te komen om een groep leerlingen training te geven.
Ik heb mij wat ingelezen m.b.t. Baoding en weet zodoende dat deze stad bekend is om de Baoding-balls (Chinese keramiek ballen met geluid erin, die volgens hen geneeskundige kracht hebben) en de Donkeyburger (een broodje shoarma maar dan met ezelvlees). Eerder hebben wij deze zaken een keer laten vallen en worden op ons wenken bedient.
We lunchen in het beste Donkeyburger restaurant van de stad. Ik moet eerlijk toegeven dat ik 3 broodjes heb gegeten en dit best kan beschouwen als smakelijk, en zou dit zou weer eten bij een mogelijk volgend bezoek aan Baoding.
Na afloop van de laatste training op de zaterdag en een heerlijke maaltijd in een BBQ-restaurant in het centrum van Boading is het tijd voor mij om afscheid te nemen. Ik kan alleen niet gaan zonder een aandenken…een mooi kistje met twee prachtige Boading-balls erin. 
In de trein terug heb ik dan ook lekker even met mijn balletjes gespeeld………………. Om bij aankomst in Tianjin z.s.m. naar huis te gaan om direct onder de wol te kruipen voor de dag van morgen.
Al met al weer een leuke herinnering die ik kan toevoegen aan de lijst met China ervaringen.
Met vriendelijke groet vanuit Tianjin,
Koen Stein