Jingle-SMOG all the week!

4e Weekverslag China
Jingle-SMOG all the week!
Ni Hao Allemaal,
Hopelijk hebben jullie allemaal een fijne kerstdagen gehad…ik heb mij hier ook zeker vermaakt. Op een totaal andere manier dan normaal in Nederland. Hierover later meer.
Vorige week besloot ik mijn verslag met jullie te vertellen dat ik waarschijnlijk een kort weekje tegemoet zou gaan qua werk, de afgelopen week ben ik uiteindelijk de hele week vrij geweest.
De SMOG die eerst een aantal dagen Beijing teisterde was deze week onze kant op gekomen, waardoor er maandag en dinsdag geen buitenactiviteiten op onze scholen mogelijk waren. Waar ik thuis mocht blijven waren Mick en Raffy deze dagen wel verplicht om naar school te gaan, en dus de hele dag op kantoor door te brengen.
Woensdag was de SMOG op het hoogtepunt, waardoor de onderwijsraad van de stad besloot om alle scholen woensdag dicht te laten. Deze zelfde onderwijsraad maakte van dit feit gebruik om een bezoek te brengen aan ons drieën. Het voltallige bestuur van de onderwijsraad (4 man en een tolk) kwam bij ons lang op de campus, deze mensen waren vooral benieuwd hoe het ons op de scholen bevalt tot dusver en of er zaken waren die zij voor ons konden regelen. Verder vertelde de voorzitter van deze raad ons dat zij voor ons alle drie een kerstpakket hebben meegenomen om deze kersttijd, door het feit dat wij in China zitten niet bij onze families kunnen zijn, wat aangenamer te maken.
Wij kregen allen een grote fruitmand, en een pakket met koeken en cake van een luxe banketbakker. Helemaal top!! (alhoewel niet alle koekjes en cakejes even goed in de smaak vallen of überhaupt te eten zijn zonder dat je je tanden er op breekt, het gaat om het gebaar!)
De rest van de woensdag worden wij door Ritchie (collega van Mick) meegenomen naar het echte centrum van Tianjin, op een kleine 5 minuten met de metro van onze campus, om daar enkele grote winkelcentra te bekijken en wat te gaan eten. Eens te meer blijkt dat wanneer jij iemand uitnodigt om ergens heen te gaan, voor wat eten, drinken of iets dergelijks, dan ben jij ook de gene die betaald. Wanneer wij mee willen betalen aan de parkeerkosten en de lunch, krijgen wij een zeer verontwaardigde blik. Ritchie wordt bijna boos wanneer wij beginnen over het delen van de kosten…

Kerst in China is totaal niet te vergelijken met kerst in Nederland. Allereerst wordt het feest niet als zodanig gevierd, en men is dan ook niet vrij met de kerstdagen. De kerstsfeer wordt hier gevormd door voornamelijk westerse winkelketens en de grote commerciële Chinese bedrijven, deze hebben allemaal een kerstboom en wat kerstverlichting buiten staan en hangen. De rest van de straten is niet extra versierd zoals wij dat in Nederland kennen. Wel een grappig gezicht, de ene straat met o.a. Starbucks, Mac Donalds en een aantal elektronica winkels heeft heel erg uitgepakt met een grote kerstboom, een arrenslee met rendieren, bewegende kerstman/vrouw poppen, overal lampjes en slingers en zelfs schuimkanonnen waardoor het lijkt of het sneeuwt. Terwijl twee stappen verder er dan ook geen enkele spraak is van een kerst- of winterse-aankleding in wat voor vorm dan ook.
Ik ben mij dan ook niet zo bewust van de dagen die komen gaan, het echte kerstgevoel ontbreekt.




Op kerstavond gaan wij mee uiteten met Ritchie en zijn vrouw, wij worden dus wederom uitgenodigd…
Raffy heeft de zelfde avond een etentje met collega’s en kan niet met Mick en mij mee. Wij gaan eten bij een steakhouse/BBQ restaurant wat helemaal in piratensfeer is aangekleed. Het doet ons denken aan het Texas ribhouse zoals wij dat in Nederland kennen. Heel gezellig en zeer goed eten!
Er wordt op zijn chinees besteld wat wil zeggen dat binnen no-time de hele tafel vol ligt met allerlei spiesen met verschillende soorten vlees, groenten en vis. Dit allemaal vergezeld door soep, huzarensalade en muffins gemaakt door de vrouw van Ritchie, een hele kip op een stalen pijp, fruitsalade en de nodige drank. Nauwelijks plek voor onze borden zeg maar.
Wij krijgen ook nog een aantal kerstcadeaus: allereerst een mok van de Starbucks met een panorama van Tianjin er op. Verder een appel in kleurrijke verpakking. Dit is een typisch Chinees gebruik met Kerst; je geeft een dergelijke appel aan iemand om hem of haar een voorspoedig en gezond leven/jaar te wensen. En als laatste krijgen wij ook nog bloemen van de later aangeschoven vriendin en collega van de vrouw van Ritchie.
We hebben het allemaal zeer naar ons zin, er wordt ondanks de taalbarrière voldoende gelachen en gedronken. Ook in het restaurant is het zeer gezellig, veel families die hier gaan eten en een live zanger. Deze zanger stopt op een gegeven moment met zingen om een aankondiging ofzo te doen…Ritchie vertaald en het blijkt dat bezoekers op het podium kunnen komen om tegen elkaar te strijden voor gratis bier (een grote tafeltap van 3L).
Als snel staat er een Chinees op, en als Ritchie het ons duidelijk heeft gemaakt wat er te gebeuren gaat, sta ik ook op. In hoeverre men al niet naar ons (Mick en mij) keek, was nu de hele zaal op onze tafel gefixeerd. Onder luid geklap van de omringende tafels liep ik naar het podium, zonder echt een idee te hebben wat ik moest gaan doen.
Ik begroet de zanger en mijn tegenspeler, de zanger verteld dat wij zolang mogelijk BAAAH moeten roepen in de microfoon met één teug adem. Ritchie die is meegekomen voor de vertaling wordt ook gelijk tot scheidsrechter gebombardeerd. Mijn tegenspeler mag eerst…ik tel mee met zijn BAAAH. Nauwelijks 28 seconden… Kat in het bakkie!! Ik begin met mijn BAAAH op het signaal van Ritchie, tel voor mijzelf 35 seconden en win de wedstrijd! Gratis bier voor onze tafel.
Altijd leuk om mee te maken…en vooral om te winnen op Chinees grondgebied.
Het gewonnen bier gaat bijna alleen op aan de nodige proostmomenten. Iedere persoon aan de tafel brengt afzonderlijk een toost uit op de rest van het gezelschap en de fijne avond.
Na de nodige foto’s bij het verlaten van het restaurant gaan wij nog een deurtje verder, naar een koffiezaak om met zijn allen nog even na te praten. Om daarna allemaal onze eigen weg te gaan, Ritchie en zijn vrouw moeten morgen namelijk gewoon werken. Wij als foreign experts zijnde hebben ongeveer als enigen in China vrij op 1e kerstdag.
Mick en ik kunnen vanaf hier lopend terug naar onze campus, wij bedanken nogmaals ons gezelschap van vanavond en vertrekken in onze richting. Wij besluiten echter eerst nog (even) naar een bar bij ons in de buurt te gaan voor een afzakkertje. Bar no.23, een zeer gezellige tent met constant goede livemuziek en de nodige aanspraak met bar- en bedieningspersoneel die redelijk Engels spreken. Dat even wordt uiteindelijk een paar uur en rond 01:30 besluiten wij dan echt te gaan. De terugweg brengt ons een aantal kotsende chinezen, in elkaar gedoken vrouwtjes die ogenschijnlijk slapen en een paar dronkenlappen die midden op straat lopen en bijna door een aantal taxi’s worden geraakt.
Tweede kerstdag gaan wij met zijn drieën op stap, richting het centrum. Hier is een grote moskee waar Raffy kan bidden, en een Nike factory store waar wij voor iets hoger dan de kostprijs Nike kleding en schoenen kunnen kopen. Een lekker rustig dagje al met al. Wat rondstruinen en wat nieuwe plekken in de stad ontdekken.
Het weer maakt dit ook mogelijk, het is inmiddels weer gaan waaien waardoor de ergste SMOG weer de stad uit is. Ruim baan voor de zon. Tot zover zijn de weekenden altijd nog goed geweest… of dit komt door de gunstige weersomstandigheden, verminderd verkeer of gewoon toeval is, is ons nog steeds een raadsel. Maar je hoort ons niet klagen.
In de avond gaan Mick en ik op zoek naar een andere bar/kroeg om het een en ander te drinken. De eerste bar is relatief klein en de live muziek overheerst daar alles. Wederom naar bar no.23.
We krijgen de eigenaar te spreken die met trost kan vertellen dat Arie Haan, die als voetbaltrainer van Tianjin Teda in de Chinese Eredivisie werkt, regelmatig in één van zijn kroegen komt. We krijgen het adres van deze kroeg en zijn van harte uitgenodigd om een keer langs te komen.
Na de nodige versnaperingen, foto’s met zangeressen en weddenschapjes met de bartender die ons nog meer versnaperingen opleveren nemen wij afscheid van onze nieuwe vrienden en een leuke ontspannen 2e kerstdag af te sluiten.
Vandaag is schoonmaak- en wasdag voor mij. Nu mijn was aan het draaien is en mijn afwas staat uit te lekken heb ik voldoende tijd om dit verslag te typen. Tussendoor nog wat fruit uit mijn kerstpakket naar binnenwerken en ik ben zo meteen weer helemaal het heertje.
Ik vind het nog steeds leuk om de reacties te lezen op mijn verslagen, en hoor van mijn ouders dat er genoeg navraag naar mijn persoon wordt gedaan. Waarvoor dank.
voor de liefhebbers, mijn Chinese nummer is: +86 186-3095-6817 stuur gerust een appje of een ander bericht als je daar de noodzaak tot voelt. Alleen maar leuk!
Vanuit Tianjin een heel goed uiteinde toegewenst!!
mijn volgende verslag zal pas in 2016 jullie kant op komen.
Groeten
Koen