weekverslag 7 en 8

Weekverslag 7 en 8
Ni Hao allemaal,
Bij deze de verslagen van de afgelopen twee weken… een bewuste keuze van mijn kant aangezien week 7 niet al teveel om handen heeft gehad. Tot de laatste dag van die week… (later meer).
Voordat ik begin met het schrijven van mijn verslagen probeer ik altijd even alles op een rijtje te zetten en een mini-chronologie op te stellen die vervolgens als leidraad voor mijn uiteindelijke verslag dient.
Al doende betrap ik mijzelf er op dat er ook in weken die niet veel bijzonderheden om handen lijken te hebben, toch voldoende materiaal opleveren om over te schrijven.
Dit is dan ook gelijk de eerste en de laatste keer dat ik meerdere weken ga samenbrengen in een verslag, voor zowel jullie als mijzelf een hoop typ- en/of leeswerk te besparen…
Daarnaast heeft een internetstoring in mijn gebouw er voor gezorgd dat dit verslag een aantal dagen later dan normaal jullie kant op komt.
Week 7
Deze week stond zoals eerder vermeld in het teken van de tentamenweek op mijn school. Alle klassen hadden elke dag minimaal 1 tentamen te maken, en gym/voetbal is helaas geen vak waar tentamen in werd gedaan. Gelukkig bepaald mijn school dat ik niet perse op locatie aanwezig dien te zijn, in tegenstelling tot mijn twee andere collega’s.
Wat doe je tijdens een vrije week in China, in je eentje, in een hotel waar de meeste studenten zijn vertrokken richting huis of andere plaatsen in China of de wereld en zonder een aangename buitentemperatuur die verkennen/sightseeën daadwerkelijk aangenaam maakt?....... juist! Dan ga je schoonmaken, opruimen, boodschappen doen etc.
Tot zover dag nummero 1! En alles wat gedaan diende te worden is reeds gedaan.
Dag twee brengt gelukkig wat meer vertier, mijn maat Raffy heeft op school aangegeven dat hij zich niet erg nuttig voelt wanneer hij alleen op zijn kantoor verblijft en niets te doen heeft. De school blijkt het wel eens te zijn met deze gedachtegang en laat hem halve dagen komen! Wat op zich zeer ongebruikelijk is, een school die toegeeft aan een motivatie van een leerkracht. Dit benadrukt nogmaals onze uitzonderingspositie hier.
Dit geeft ons de komende dagen de tijd om in de middag te gaan sporten bij onze sportschool die nog maar net geopend is. Sporten geeft naast de nodige afleiding en de nodige gezondheidsvoordelen ook voldoende tijd om te praten over onze ideeën m.b.t. voetbal en met name dit project in China. Zo blijven we steeds meer over elkaar te weten komen.
De andere weekdagen verlopen nagenoeg in hetzelfde ritme: wat uitslapen, ontbijten, wat tv kijken, sporten, wat lunchen, douchen en vervolgens wachten op collega Mick om samen te gaan eten en vervolgens de avond vullen tot het bedtijd is.
Het weekend van de zevende week in China brengt wat meer activiteit. Op zaterdag heeft Mick de gehele dag trainingen met een Nederlander die wij kennen via het voetbal. Hij runt hier een klein voetbalschooltje en heeft zo nu en dan een activiteit waarbij extra mankracht nodig is. Mick is deze keer de gelukkige en kan met een paar uurtjes voetbaltraining geven aan wat westerse kinderen 500 yuan (iets meer dan €70) verdienen, wat voor onze begrippen neerkomt op ruim twee weken avondeten en boodschappen. Raffy en ik bezoeken die dag wederom de sportschool, doen boodschappen en kopen huishoudelijke artikelen om onze vloer schoon te houden. (noodgedwongen aangezien onze herhaaldelijke verzoeken tot vaker dan eens in de twee weken schoonmaak geen gehoor vinden). Één en al orde en netheid deze week.
Op zondag spelen wij een oefenwedstrijd met ons team Loawai United. Het seizoen is voorbij en de hoger geklasseerde teams spelen de komende weken voor het kampioenschap van de stad. De overige teams vinden elkaar om zodoende toch wekelijks hun potjes te kunnen blijven spelen voordat het voorjaarsseizoen weer begint. Bij gebrek aan een vaste doelverdediger, offer ik mij op. We winnen de wedstrijd met 8-2 wat toch wel lekker is wanneer je op doel staat. Los van het feit dat de twee tegentreffers UITERAARD niet mijn fout waren, zou ik niet graag 8 doelpunten tegenkrijgen in mijn eerste potje op doel voor dit team.
Week 8
De meest bewogen week tot nu toe, op meerdere fronten! Wij krijgen deze week bezoek van Dennis Purperhart (ex-prof in Nederland en ex-coach van de Ajax jeugdopleiding) die al ruim 4 jaar in China bezig is met het trainen van jeugdspelers. Hij heeft zijn eigen groepen die hij wekelijks traint, maar is een klein jaar geleden ook toegetreden tot HPSS als manager op het gebied van voetbaltechnische zaken. Hij is de man in China die ons (de coaches) moet begeleiden en beoordelen op kwaliteit van trainen geven en het voldoen aan de doelstellingen die HPSS nastreeft met dit project.
Verder heb ik een dagje uit met een collega van mijn school die mij graag wat van de stad wil laten zien en daarnaast Engels wil praten met iemand om haar eigen niveau van de Engelse taal te verhogen. Ook de driedaagse cursus op de school van Raffy, die vanaf zondag begint, waar wij een presentatie en een deel praktijk geven over de “Hollandse” manier van voetbaltraining geven aan kinderen heeft nog wat aandacht nodig deze week.
Alsof dit alles nog niet genoeg is, is er deze week ook gewoon nog elke middag van 14:00 tot 15:30 uur training voor het schoolvoetbalteam van mijn school… voldoende om een weekje vol te maken.
Op maandag en dinsdag krijgen wij bezoek van Dennis Purperhart, hij is zoals gezegd onze baas/coach op voetbalgebied maar tegelijkertijd ook aandeelhouder van dit project. Hem is er dan ook alles aangelegen om dit project tot een succes te brengen.
Dat hij nu, voor ons toch redelijk uit het niets, precies deze week bij ons langskomt blijkt niet geheel toevallig. Nu eerst even een zijstapje om de gehele situatie rondom HPSS te beschrijven voordat ik terugkom op het bezoek van Dennis.
Er zitten namelijk nog altijd coaches in Nederland die zeer ongeduldig aan het worden zijn en telkens maar weer (sinds begin oktober) bijeen worden geroepen om te horen te krijgen dat zij weldra naar China zullen vertrekken. De bevindingen van de coaches in China en het slechte contact dat er mogelijk is met HPSS in Nederland, zorgen ook niet direct voor meer rust (er wordt al een aantal weken niet tot nauwelijks gereageerd op mailtjes, telefoontjes en appjes).
Bij ons in Tianjin zijn niet alle beloften vanuit Nederland precies nagekomen, zonder hier over uit te wijden. Het vreemdste is echter wel dat in tegenstelling tot wat ons is verteld in Nederland, niet HPSS maar de scholen zaken als ons onderkomen, onkostenvergoeding en andere randvoorwaarden geregeld hebben en zullen blijven regelen.
Wanneer er dan ook nog eens bijkomt dat sommige coaches in China niet al hun loon of slechts een kleiner gedeelte van hun loon betaald krijgen, worden er vanzelfsprekend vragen gesteld.

Om een lang verhaal kort te maken blijkt het nu dat de scholen en de verschillende overheden van onderwijs in de verschillende steden niet bekend zijn met HPSS en het feit dat wij ook met hen een contract hebben. De scholen weten niet beter dat wij door een Nederlands bedrijf zijn gerekruteerd en vervolgens bij hun (alleen) onder contract komen.
Dit heeft een bom doen barsten bij coaches in China die vragen om opheldering en zelfs hun contract met HPSS opzeggen om alsnog enkel en alleen voor de school te gaan werken.
HPSS reageert met een statement waarbij het probleem bij de coaches wordt gezocht, want die zijn volgens hen alleen uit op meer salaris… volledige kul uiteraard. Wij (als coaches in China) hebben nu nog meer dan voorheen contact met elkaar en zijn nu bezig met het bekijken van onze opties m.b.t. het contract met HPSS middels een advocaat in Nederland.
Terugkomend op het “plotselinge” bezoek van Dennis Purperhart aan ons… de nodige onrust rondom dit hele gedoe met HPSS heeft hem (en waarschijnlijk ook de overige leden van HPSS) doen besluiten om zo snel mogelijk de coaches te bezoeken om in gesprek te komen.
Wij waren de eerste coaches die een bezoek kregen en op ons kwam Dennis over als een oprecht iemand die echt hart heeft voor dit project. Hij is zeer open en eerlijk geweest over wat HPSS heeft gedaan en nog steeds doet. Dat daarbij fouten zijn gemaakt heeft hij ook toegegeven.
Wij (de coaches uit Tianjin) willen hem graag een kans geven en houden ons wat meer op de achtergrond op de app en met mailtjes e.d. Ondertussen blijven wij wel met de scholen en the board of education van onze stad in gesprek om de waarheid boven tafel te krijgen, aangezien Dennis nog steeds aandeelhouder van HPSS is en dus ook debet is aan de situatie waarbij coaches niet of onvoldoende worden betaald en ondersteund door HPSS.
Persoonlijk heb ik wel wat twijfels gehad in hoeverre ik bij dit project betrokken wou zijn, zeker wanneer er meer en meer duidelijk wordt dat zij misbruik maken van hun situatie om over onze rug (nog meer) geld te kunnen verdienen. Het werk op de scholen, de Nederlandse en Chinese collega’s en het feit dat de scholen alles prima voor ons geregeld hebben en blijven regelen geeft de doorslag om hier te blijven. Het klinkt wellicht raar maar het ergste kan zijn dat HPSS geen salaris meer uitkeert aan mij, in dat geval kan ik gewoon terug naar Nederland aangezien mijn school ook heeft moeten betalen voor het retourticket van Amsterdam – Beijing en andersom.
Ok! Klaar met dit gezeik nu! Op naar de leuke zaken.
Waar was ik ook alweer in de week?? Oh ja, we zijn nog maar bij de dinsdag. In de ochtend wordt ik vroeg opgehaald door een collega van mijn school om met haar man en zoontje een bezoek te brengen aan de Tianjin Radio&TV Tower (457m hoog) en het meer dat deze toren omringt. Door de aanhoudende vrieskou van de afgelopen weken is dit meer bevroren en kan er geschaatst worden. Wij begeven ons dan ook op het ijs om te schaatsen en te sleeën. Om na een bezoekje aan het uitzichtpunt van de toren op 257 meter hoogte de ochtend te besluiten met een lunch bij een HOT-POT restaurant. Hot-Pot is een soort van gourmetten, alleen dan met een pan met bouillon in het midden van de tafel waar je je vlees, groenten en vis in kookt. Tianjin schijnt in China dan ook het beste bekend te staan om de vele en hoogwaardige Hot-Pot restaurant die de stad rijk is.
Een superleuke ochtend met een heerlijk slot in de vorm van deze Hot-Pot lunch! Precies wat ik nodig had na alle HPSS-hectiek van de dag en nacht ervoor.
In de middag geef ik training aan het schoolvoetbalteam, dat steeds bekender raakt met mijn manier van training geven. De herkenning die zij vinden in de oefeningen vertaald zich ook in een verbetering van de kwaliteit van de uitvoering van de oefeningen… de kinderen worden daadwerkelijk betere voetballers!!
De woensdag en de donderdag ga ik in de ochtend naar de sportschool met Raffy om na de lunch weer te vertrekken richting mijn school om training te geven aan het schoolvoetbalteam. Dit is waarvoor ik naar China ben gekomen! Het trainen en verbeteren van het voetbalniveau van de Chinese jeugd. Door de aanhoudende kou en het feit dat het officieel vakantietijd is, zijn mijn groepen maximaal 20 spelers van de mogelijke 50. Geen reden tot klagen maar wel jammer dat je niet alle spelers kunt trainen tijdens deze periode, waarin je juist door de hoge frequentie aan trainingsmomenten in een korte tijd veel verbeteringen en een herkenbare manier van werken kunt realiseren.
Op vrijdag treedt de echte kou pas in. In de nacht van donderdag op vrijdag heeft het gesneeuwd en zijn de temperaturen gedaald tot -10 overdag en rond de -20 in de nacht. Op het nieuws en op school wordt gesproken over de koudste winter in dit deel van China van de afgelopen 30 jaar. Precies nu ik, met mijn 28 jaar, voor minimaal één winter in China ben moet het weer mijn werkzaamheden verpesten. Vrijdag ben ik dan ook noodgedwongen vrij, waar zaterdag gelukkig uitgeweken kan worden naar een overdekte locatie. Zo wordt mij verteld.
Dat ik in China van niets meer opkijk is volgens mij al wel duidelijk geworden, maar wanneer ik hoor dat de overdekte locatie het schoolgebouw en dan alleen de gangen en de trappenhuizen betreft… breekt mijn Hollandse klomp toch wel een beetje.
Met de nodige improvisatie heb ik al met al een leuke maar minder leerzame les gegeven. Daarna heb ik wel gelijk kenbaar gemaakt aan de Chinese coach dat ik niet nogmaals van plan ben om een dergelijke training te geven.
Zondag betekent het begin van de driedaagse waarin wij, evenals andere voetbaltrainers en gymleerkrachten, presentaties geven over het opleiden van voetballers in China en dan met name op de Chinese scholen. Wij vertellen over het verschil tussen China en Nederland op voetbalgebied en hoe wij in Nederland jeugdspelers opleiden. Om vervolgens na de lunch een deel praktijk te geven waarbij onze collega’s kunnen zien hoe een dergelijke training wordt opgebouwd en uitgevoerd.
Als blijk van dan krijgen wij van de voorzitter van de board of education allemaal 1000 yuan in de handen gedrukt na afloop van de dag.
Tot zover mijn verslag van de afgelopen twee weken. Hopelijk was het voor de lezer geen te lang verhaal om te kunnen blijven volgen.
zoals beloofd ga ik van nu af aan weer terug naar mijn wekelijkse verslaglegging.
Groeten vanuit Tianjin,
Koen Stein